ενδοφλέβιες αναμνήσεις"παμακάριστος

Δημιουργός: άχρωμη πινελιά, ιωάννα

ευχαριστώ θερμά όσους με φρόντισαν αυτό το διάστημα...να στε πάντα καλά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"[align=center]Παμακάριστος"

Η κοπέλα να ετοιμάζεται για εισαγωγή...
39.6 εμπύρετη κατάσταση διάρκειας μηνών ...
τμήμα παθολογικό
Ανοίγω τα μάτια δίπλα στην πιο μεγάλη αγάπη
δυο ζαρωμένες καρδιές πιασμένες χέρι χέρι στο κρεβάτι του πόνου
Παραδίπλα , η άνια έπαιζε τράπουλα
κρύβοντας τον άσσο σε σιδερένιο μαξιλάρι...
Η σιωπή με επισκέφτηκε ή ο πανικός
δεν τους ξεχώρισα μέσα στη ζαλάδα...
Να τη κι η πρώτη νύχτα
χωρίς να πάρει άδεια έρχεται να με εξετάσει...
Πάιρνω τα ηρεμιστικά που μου δίνει,
μα δε με πιάνουν, λίγη ώρα μετά συνομιλώ με τον πόνο μου...
Μόνιμος επισκέφτης!
Τότε κοιτάζομαι στα μάτια με τις στιγμές μου...
-μικρά δείγματα στην ακτινογραφία θώρακος, μα δεν έχει ακροαστικά.
-Άτυπη μορφή ασθένειας
-Κύριοι, είμαι ερωτευμένη! κανείς δε μάκουγε...
Κάθε σταγόνα και μια στιγμή
-κράτα το χέρι σου σε αυτή τη θέση γιατι δε θα τρέχει ο ορός
έχει δίκιο η κοπέλα ,
μόνο ο χρόνος τρέχει
κι ας κοιμάμαι , κι ας κάνω με τα χέρια προσευχή
-είμαι ερωτευμένη...
Έκλεισε η πόρτα πριν ακουστεί η φωνή μου!
Γι αυτό δεν έχω και ακροαστικά, μάλλον δε θέλουν να με ακούσουν!
ορός? ορός αλήθειας ίσως,
μα τα "νιώθω" μου δεν άλλαξαν.
Αν δεν τον κοιτούσα δεν έσταζε, σα να μην ήθελε να τελειώσει χωρίς την έγκρισή μου.
σα να χάριζε χρόνο στις αναμνήσεις μου
ενδοφλέβιες αναμνήσεις
Στάθηκα στο διάδρομο ακόμα λίγο,
ήθελα να χαράξω μέσα μου αγαπημένα μου πρόσωπα
αγαπημένες τελευταίες καλημέρες
πήρα εξιτήριο-έφυγα
μα πάντα θα έχουν έναν φάκελό μου κι γω έναν "δικό" τους
Περνώντας τη μεγάλη πόρτα
η ψυχή μου γύρισε να φωνάξει πως
είμαι ερωτευμένη με τη ζωή,
ενώ η καρδιά μου
έτρεχε μπροστά να τη συναντήσει...[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2007