Σε είδα, Γυναίκα

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

χμμ.. αυτό το ποίημα θα αυτοκαταστραφεί...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=MGAvantG UC Lt]Σε είδα , Γυναίκα
Μαθαίναμε μαζί γραφή και ανάγνωση
Να είχες στην τσέπη της ποδιάς της σχολικής, καραμελίτσες
Τα καλοκαίρια που βουτούσαμε απ’ την εξέδρα στη θάλασσα...
Και παίζαμε κρυφτό , τζαμί και ρέθι...
Όταν μου κράτησες πρώτη φορά το χέρι , Γυναίκα
Ναι, είδα το δειλινό
από τα μάτια της Σελήνης τρεμάμενο....


Σε βλέπω, Γυναίκα να ‘χεις γδαρμένα γόνατα και φουσκωμένα μάτια
Τσακώνεσαι με κάτι αγόρια, κάτι παλιόπαιδα στις αυλές του γυμνάσιου
Μα πάλι, έπειτα να ‘σαι ήμερη – είσαι ήμερη ή θύελλα που κοιμάται στ’ ανοιχτά ?
Σου περνώ κρυφά ραβασάκια φτιαγμένα στο χοντρόφυλλο της ιστορίας
Συ γελάς και κοκκινίζεις. Μιλάς με τις φίλες σου. Σε είχα δει...


Γυναίκα
κοιμάσαι με το τζάμι του λεωφορείου προσκεφάλι
Κουρασμένη ,
6η πρωινή και συ τραβάς κακοβαμμένη , νυσταγμένη
Σε βλέπω , γυναίκα μα δεν μπορώ να διακρίνω τα όνειρα σου πια..
Βλέπω το πράσινο φουστάνι και τη μαύρη σου τη ζώνη
Έχεις μια εκρού ζακέτα που αγκαλιάζεις σφιχτά κρυώνεις Γυναίκα
Και ξύνεις με τη γόβα σου τη λαμαρίνα κάτω..


Σε είδα Γυναίκα στη γιορτή
Με το τριαντάφυλλο στο στόμα
Αλέγκρα να χορεύεις και λιγωμένοι οι γύρω σου
Να λαχταρούν μια βόλτα
Κι εσύ να παίζεις στης φωτιάς
Του πάγου το παιχνίδι


Σε είδα να ζεις μαζί μου πέντε νύχτες Ηδονή
Κουλουριασμένοι στο κορμί το ένα το κοινό
Μ΄ ίδρωτα και φιλιά χορτάτοι και νηστικοί συνάμα
Σ’ είδα στα όρια να πεθαίνεις
Να σβήνεις και να χάνεσαι κάπου
Απ’ το αύριο μακρύτερα
Κι έρχεσαι από κει μετά
Όχι ως ανθρώπινη μα λύκαινα κι αντάρα
Που σάρκες κατατρώει και περασμένα όλα
Σπιθαμές ταξίδια μύρια
Και θάλασσες μαλλιά και άλλα
Να τρέχουμε στην κατηφόρα δίχως φρένο και σύννεφο
Έτσι , σαν όριο κάτι να σπάει του κόκκινου το αδράχτι
Κι ο χρόνος να υπάρχει κάπου στο πάτωμα νεκρός
Γυναίκα
Σ’ είδα να κοιμάσαι τόσο γαλήνια μετά
Σου ψιθύρισα ένα περίεργο παραμύθι για την πριγκιποπούλα
Που ‘χε τα τρία φορέματα δανεικά
“ τη θάλασσα με τα ψάρια ”
“ τη γη με τα λουλούδια “
“ τον ουρανό με τα άστρα “
Και γέλαγες κάπου στα ονείρατα που σου μπόλιαζα
Ω ναι Γυναίκα
Τότε θαρρώ σ’ αγάπησα πραγματικά
Και το πορτραίτο σου έφτιαξα στον τοίχο μια σοφίτας με κραγιόνια..


Σ΄ είδα να φέρνεις στον κόσμο το παιδί
Και σκέφτηκα
Τι είναι ο σεισμός όταν νησιά γεννάει ?
Τίποτε μπροστά στο θάμα ετούτο
Ξέρεις , συ είχες αποκάμει πια
Δεν θα τό ‘δες και δεν θα το θυμάσαι μα ..
Μα εγώ το χέρι που κρεμόταν από ‘να σεντόνι όχι λευκότερο από εσένα
Γονάτισα
Σου φίλησα το χέρι κι είπα ...
Εγώ ο δειλός... Για πάντα υπέρμαχός σου



Σ’ είδα μητέρα , εγγονή , γιαγιά , κόρη
Σ’ είδα καλή , σ’ είδα καλύτερη .. Γυναίκα
φίλη και ερωμένη...

Μες τους χειμώνες , τα καλοκαίρια
Και σ’ όλα τα τραγούδια σε είδα .. Και σε όλα χρώματα ..



Μα κάθε φορά που σε κοιτώ λέω ...Στο Θεό σου...

Αυτό το πλάσμα το μαγικό
Πρώτη φορά το βλέπω.....

Δεν το γνωρίζω διόλου.....[/color][/font]




{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2007