Ζητήματα Προοπτικής Δημιουργός: Νεφελοβάτης Είναι κάτι μέρες που κοιτάς γύρω σου και ψάχνεις… Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Είναι μέρες που σκέφτεσαι το πώς βλέπεις τα πράγματα.. Θέμα προοπτικής είναι όλα. Είναι όλα ωραία και ιδανικά εδώ πέρα και γω τα βλέπω άσχημα; Εγώ επιλέγω να τα δω έτσι; Ας δούμε λοιπόν τι σκέφτεται και ο πολύς ο κόσμος..
Ξεκινώντας με τον πιο εύκολο ας πούμε τρόπο, με το να δεις τι παρουσιάζουν αυτοί που μας «ενημερώνουν».. Αν και είναι κάτι που όσες φορές το κάνει κανείς, κινδυνεύει άμεσα η ψυχική του ακεραιότητα…
Δελτίο «ειδήσεων» λοιπόν.. Πώς να αντέξει κάποιος τη μαυρίλα; Ταμεία συντάξεων που τα κλέβουν. Πολιτικοί πατέρες να κατηγορούν τους άλλους πως τα κάνουν όλα στραβά ενώ ο καθένας τους θα μπορούσε να φτιάξει την τέλεια κοινωνία αν έβγαινε κυβέρνηση. Μόνο που όταν βγαίνει, τότε η ουτοπία του μετατοπίζεται στο χρόνο τον μελλοντικό. Γιατί; Μα γιατί οι προηγούμενοι τα πήραν όλα και δεν έχουμε λεφτά να κάνουμε όσα υποσχεθήκαμε.. Πάντα το ίδιο παραμύθι τόσα χρόνια..
Πετρέλαιο πάνω, διεθνείς τσακωμοί..
Και απ’ την πρώτη είδηση τι βλέπεις; «Άνθρωποι», χούλιγκαν λέει, σαν τις ύαινες να ορμούν ο ένας στο άλλο με καδρόνια, πέτρες και μαχαίρια και να σκοτώνουν… Γιατί; Για τη φτώχια, για την πείνα, για τα παιδιά που ξαμολάνε «τρυφεροί γονείς» στο δρόμο; Για την παιδεία μήπως ή για την υγεία; Για τη δικαιοσύνη; Για τους πολιτικούς και τους μεγαλοκαρχαρίες που μας ροκανίζουν; Για κάτι που να ‘χει νόημα τέλος πάντων;
Λένε λοιπόν αυτοί: «Ήταν ζήτημα τιμής, του ποιος είναι ο καλύτερος»… Του ποιος θα δώσει το πιο πολύ το ξύλο δηλαδή. Και μένεις άφωνος..
Ούτε μια καλή είδηση ρε γαμώτο!! Ούτε κάτι κάποιο φως, έστω και ξεφτισμένο.. Έλεος..
Στην καλύτερη να ακούσεις για κάνα γεροπαραλή που παντρεύτηκε καμιά μοντέλα.. Και λες άντε να και ένας που χαίρεται, και καλά, για λίγο..
Οπότε ας πάμε παραπέρα, αυτονών η δουλεία είναι να μας μαυρίζουν, ας δούμε αλλού. Τι γίνεται στους φίλους μας ας πούμε. Και ψάχνεις να δεις κάποιον που να ναι αληθινά ευτυχισμένος.. Και ψάχνεις, και ψάχνεις.. Προβλήματα οικονομικά, κούραση, μοναξιά σε πολλούς. Και κάποιοι άλλοι είναι σχετικά καλά. Και ένας δυο είναι καλά δε λέω. Αλλά από το καλά μέχρι την ευτυχία…
Άντε εντάξει, μας τα παρουσιάζουν χάλια, έχω φίλους με προβλήματα, για να δω τι θα βρω κι αλλού, από γνωστούς, από τη δουλειά.. Και αρχίζεις και τρέχεις μετά, γιατί εκεί να δεις μαυρίλα..
Τρέχεις να πας σε κάνα βιβλίο, να ανατρέξεις στην ιστορία, σ άλλους καιρούς να δεις μήπως και ήταν τότε καλύτερα και φταίει η περιβόητη «εποχή που ζούμε».. Ε εκεί πια τα παρατάς… Σκλαβιά, βασιλιάδες-θεοί, μεσαίωνας, βασανιστήρια, ιερές εξετάσεις, κάψιμο στην πυρά. Και πόλεμοι. Τόσοι σκοτωμοί.. Ατέλειωτα ποτάμια από αίμα, που απορείς. Απορείς πώς και δεν πνίγηκε η γη μέχρι τώρα απ αυτά..
Βρίσκεις και φως και φωτεινά μυαλά μες όλο αυτό ο σκοτάδι. Να λεν για το πώς θα μπορούσαμε να είμαστε, να μας το δείχνουν και να μας λεν να αλλάξουμε. Και τους σταυρώνουν.. Ή τους δίνουν το κώνειο να πιούν.. Ή τους λεν τρελούς και ουτοπικούς.. Γιατί οι υπόλοιποι θέλουν τη μιζέρια τους ήσυχα να απολαύσουν..
Και λες μπας και ψάχνω τη χίμαιρα; Ανθρωπιά ζητώ και κατανόηση, να ακούμε το συνάνθρωπο, να τον βλέπουμε κι όχι να τον προσπερνάμε. Σεβασμό στην ιδιαιτερότητα του καθένα. Να σεβαστούμε τη φύση, τον πλανήτη, το σπίτι μας. Λίγη αγάπη για κάτι πέρα και πάνω από μας. Ένα χαμόγελο..
Ναι έχω ακούσει για στιγμές ευτυχίας, έχω ζήσει τέτοιες στιγμές, αλλά ευτυχία που να διαρκεί; Και βλέπεις γύρω σου και φως, μα πρέπει να το ψάχνεις για να το δεις..
Και αναρωτιέσαι, ρε μήπως έχει κάτι ελαττωματικό αυτό το ρημάδι το είδος; Ή μήπως εγώ ψάχνω πολλά;
Και τότε χαμηλώνω τα μάτια. Και βλέπω αυτό που έγραψα πιο κάτω σαν υπογραφή, αυτό που είναι γραμμένο ανεξίτηλα στην καρδιά. Γιατί αν δεν υπάρχει Ελπίδα πως τα Όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, όσο αμυδρή και να φαντάζει κάποιες φορές, ε τότε πιο το νόημα; Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-03-2007 | |