Ερως Ανικατε Μαχαν

Δημιουργός: name_dsp, Dimitris Spanakis

Ο έρωτας είναι πανταχού παρών!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ

Το σκηνικό:
Ένας άντρας και μια γυναίκα, μέσης ηλικίας, σε ένα νεκρό ειδυλλιακό τοπίο υπό το σεληνόφως. Ο θεός έρωτας, που μόνο αυτός τους λυπάται, κρυμμένος στη σκιά ενός βράχου τους σημαδεύει…… Ένα φως, που δυναμώνει αργά αργά, φωτίζει τα κουρασμένα πρόσωπα, μέχρι που τα θολά μάτια τους αρχίζουν να λάμπουν…
Μιλάει ο άντρας και η γυναίκα ακούει…


Όλα μου τα αισθήματα
και όλα μου τα πλούτη
όλα με τάξη τα έβαλα
σ’ ένα σπιρτοκούτι
και αν σου αρέσουν μάτια μου
υπό ένα όρο
αγάπα με όσο σ’ αγαπώ
και σου τα κάνω δώρο.

Πες μου ότι μ’ αγαπάς
πες μου εδώ και τώρα
κι έχω για σένα μάτια μου
και πιο μεγάλα δώρα

Όλα μου τα υπάρχοντα
σου τα δίνω προίκα
της πρόνοιας το επίδομα,
τα ένσημα του ΙΚΑ
και άμα φοβάσαι πως μπορεί
να τα πάρω στο τάφο
πάμε γλύκα μου ολοταχώς
στο συμβολαιογράφο.

Γυναίκα μου αν μ’ αγαπάς
σε παίρνω με στεφάνι
και φεύγομε να φάμε
το μέλι όλο στη Μάνη.

Όλα μου τα φάρμακα
που παίρνω για καρκίνο
ενέσεις για αφροδίσια
και χάπια με κινίνο
και άλλα που περισσεύουνε
όλα αν δεν μ’ αφήσεις
άμα πεθάνω γλύκα μου
θα τα κληρονομήσεις.

Τώρα που μου ’πες δέχεσαι
ετοιμάσου μάνι, μάνι
να πάμε ποδαρόδρομο
μαζί αγκαλιά στη Μάνη!


Φινάλε:
Δυο σκοτεινές ακαθόριστες φιγούρες σηκώνονται και προχωρούν σκυφτές κι αγκαλιασμένες, αργά με ασταθή βήματα, σε ένα μονοπάτι κόντρα στο φως του φεγγαριού, που δύει, μέχρι που χάνονται στον ορίζοντα …
Μια Βραχνή Φωνή, που έρχεται από το πουθενά, τραγουδεί ένα μελαγχολικό και αργό ρεφρέν…..

Έλα, έλα, έλα…!
Ο κόσμος έχει βάσανα…!
Η ζωή θέλει τρέλα…!
Έλα, έλα, έλα…!
……………….
Έλα, έλα, έλα
Έλα κι αμάν, αμάν!

*Ο*[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2007