Καταφύγιο στον ήλιο

Δημιουργός: Roios

Για τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί,και που η ευαισθησία τους, τους κάνει να νιώθουν μοναξιά...γιατί δεν συμβιβάζονται, ούτε και προσαρμόζονται σαν χαμαιλέοντες.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περιδεής και άρρωστος, κοιτάζεις το φεγγάρι,
Και η μορφή σου σίγουρη για το κακό σαλπάρει..
Όμορφη είναι η ζωή και μη την κατακρίνεις, κι αν
άχαρα την γεύεσαι, μη την φοβάσαι, σβήνεις..

-Μα τι να μη την φοβηθώ, αφού το νιώθω ..σβήνω,
Θε να σαλπάρω στ' ανοιχτά του σύμπαντος, στον ήλιο!

-Κι αν φτάσεις κει στα ανοιχτά τι τάχα θε να νιώσεις,
αφού εδώ φοβήθηκες την έμορφη σελήνη; Τι τάχα
σε εφόβησε απ' το γαλήνιο φως της;

-Στέκετ' εκεί, εκεί ψηλά, κι όλα τα βλέπει, όλα.
Τον κόσμο όλον ερευνά, γιατί όχι κι εμένα να μη με δει
και σιχαθεί το πρόσωπο του ανθρώπου; Γιατί είμαι εγώ
σαν τους πολλούς..

-Μα η ψυχή σου αλλάζει.

-Το φως αυτό το χαμηλό που ρίχνει η σελήνη,
δεν έχει διόλου δύναμη ψυχή να διακρίνει, από ψυχή
ανθρώπινη στον κόσμο εδώ τούτο.
Για αυτό κι εγώ στον λαμπερό ήλιο θα ταξιδέψω, που
Με το φως το λαμπερό ψυχή θα διακρίνει..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2004