Καλό ταξίδι καρδιά μου

Δημιουργός: Νεφελοβάτης

Καλό ξημέρωμα και καλά μας ταξίδια..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί καρδιά μου να πονάς,
Αφού και συ το βλέπεις,
Πεθαίνεις κι ούτε σου μιλά,
Απλά κοιτά και φεύγει.

Αδιάφορα και σιωπηλά την πλάτη σου γυρνάει,
Και την κοιτάς περίλυπη, μονάχα με ένα δάκρυ σου έρημο, να τρέχει, να κυλάει,
Γιατί έρημη μου είσαι πια, και όχι σαν εκείνη,
Που μόνο για σένα ναι ερήμωσε και γέλιο αλλού δίνει,

Και ακόμα εσύ την εποθείς όσο την ελαχτάρας,
Να σταματήσεις άραγε δεν μπορείς, να χτυπάς , για ότι εσύ αγάπας;
Το μόνο πια που εύχεσαι καλά να είναι πάντα,
Να χει ευτυχία και χαρά στη στράτα τη γαλήνια της που διάλεξε και περπάτα,

Και σίδερα αν σου έβαλα, κι αν σε έστυψα σε πέτρες,
Εσύ είσαι πάλι εκεί, να δέχεσαι μαχαίρια,
Κι όταν στο λέω εσύ μου λες, στη φύση μου είναι καλέ μου, το ήξερες, το ξέρεις,
Για αυτό και το απέφευγες μη γίνουμε κομμάτια.

Σαν αγαπήσω εγώ ποτές, διακόπτες κι αν μου βάζεις,
Πληγές και να μου φτιάνουνε τρανές,
Εγώ πάλι θα αγαπώ, μέχρι να φύγω να χαθώ,
Μέχρι να ξεψυχήσω..

Μονάχα να ένας τρόπος υπάρχει, το ξέρεις καλέ μου..
Σκότωσε με να σωθείς τουλάχιστον εσύ, γιατί μαζί μου αργά θα σιγοχάνεσαι,
Μόνο κάντο ήσυχα, τρυφερά, με αγάπη, σαν και αυτή που έχω μέσα μου. Κάντο πλάι στη θάλασσα τη μαγική, που μαζί της τότε καθόμουνα μιλούσαμε και ζούσα,
Κάντο με ένα τραγούδι, τώρα που τη σιωπή της άκουσα εκείνο θέλω να χω, σαν τελευταίο άκουσμα, όταν με ένα χαμόγελο γλυκό στα χείλη εγώ θα φεύγω.
Να σαι καλά αγαπημένε μου, και όταν εγώ θα χω χαθεί, για σένανε το λέω, πάρε μια πέτρινη καρδιά, πόνο πια να μη νιώθει,
Μόνο να μ' αναλογίζεσαι καμιά φορά, τις νύχτες με πανσέληνο, και άσε τότε το μυαλό να πλανηθεί, σε κείνο τον παράδεισο, που τανε για μια στιγμή δικός σας, εξόριστος σαν θα σαι..

Αντίο αγαπημένη μου, το ξέρω θα μου λείψεις. Τώρα κι αν με πέτρινη καρδιά πρέπει εγώ να ζήσω, να ξέρεις, κάτι θα σου κρατήσω. Τη θάλασσα λατρεμένη μου, τα άστρα, το φεγγάρι, και εκείνο εκεί το άρωμα που σ’ άλλους κόσμους βγάζει.
Μέσα σε ένα λαβύρινθο θα τα χω φυλαγμένα, μαζί με τις άγιες στάχτες σου, για να μην πάν χαμένα. Και θα χει ένα ξόρκι μυστικό που θα τα ξεκλειδώνει, που δύσκολα θα βρίσκεται, δοκιμασίες θα χει, μα μόνο αυτό σου πρέπει.
Αγάπη μόνο αληθινή, εκείνη η μεγάλη, που στο σκοτάδι κι αν χαθεί το δρόμο της θα έβρει, μόνο αυτή πια θα μπορεί να σε ξαναναστήσει..

Καλό ταξίδι σου ακριβή μου, και μη μου σκιάζεσαι, κείνες τις φεγγαρόλουστες νυχτιές εγώ θα σε θυμάμαι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-04-2007