Ε Π Ε Α Π Τ Ε Ρ Ο Ε Ν Τ Α

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA

Τα λόγια καμμιά φορά σμιλεύουν την ψυχή πιο βαθιά από τη σμίλη του Καλλιτέχνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ε Π Ε Α Π Τ Ε Ρ Ο Ε Ν Τ Α

Κρύος Ιδρώτας βίαια κόβει τα όνειρά μου
μέσα στη νύχτα
κλείνω τα μάτια νά ρθει ο Μορφέας
να κυλιστεί
θέλω να νοιώσω ό,τι σε έχω δίπλα
όπως παλιά.

Πλάι μου άδειο σεντόνι
κι εγώ μονάχη να νοσταλγώ
στιγμές δικές μας μοναδικές
μη με ξυπνήσεις, αφού θα μ’ αφήσεις
μόνη μου θα μαι το πρωινό

Μη με ξυπνήσεις σε λίγο πάλι θα με αφήσεις
άδειο και πάλι το προσκεφάλι
οι αναμνήσεις, εσύ κι εγώ.

Θέλω το χρόνο να τον γυρίσω
στο άγγιγμά σου να ξεψυχίσω
στην αγκαλιά σου να αφήσω
την ίδια κραυγή.

Γύρω μου χιόνι καυτό αμόνι
κι εσύ μου λες
ήρθε η ώρα να σε αφήσω μόνη
πάρε τιμόνι, φεύγω

Τα μάτια παγώνουν
ορθάνοιχτες πύλες μιας άλλης ζωής
καίνε τα αυτιά μου κορμί από πάγο
με δυσκολία να καταλάβω
τι πράγματι λες
είναι ένα ψέμα η συντριβή.

Στα δύο κρατιέμαι και περιμένω
μάταια όμως είναι αλήθεια
έκανες κάτι σαν μια συνήθεια
φεύγεις όπως ήρθες έτσι απλά
όλα τα παίρνεις
και το δηλώνεις με μάτια ψυχρά.

Αναρωτιέμαι !
αφήνεις πίσω κάτι
να σε πονά
για μένα, ήταν μοναδικά
δικά σου λόγια ,μόνο δικά σου
έπεα πτερόεντα .
έχε γεια νάσαι καλά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-04-2007