Αυθυποβολή

Δημιουργός: Avalon, william Smith

...Καθώς δημιουργείται το μηδέν....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Εχθές το βράδυ
Στην πιο μεγάλη νύχτα του απελθόντος χρόνου

Κοιμήθηκα σε μια βουνοπλαγιά της εξιλέωσης μου
Περιμένοντας στην πιο μεγάλη μου κατάνυξη
Το δικό σου όνειρο[/I]

[B][I]Να διαρκέσει λίγο πιο πολύ , από κάθε άλλη φορά
Να μείνεις λίγο παραπάνω και σαν παρανάλωμα να καις
Μέσα στις ασπρόμαυρες εικόνες που γεννάει η υπερένταση του μυαλού…[/I][/B]

[U][B][I]Μια χημική ουσία μου είπαν ότι είσαι
Μια επιστημονική εξήγηση, στις εκκρίσεις του ανέφικτου[/I][/B][/U]

[I]Εγώ δεν απαντώ στους ρήτορες
Γιατί έχω μάθει να αισθάνομαι
Την έλλειψη και την πλήρωση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο
Να συμπεριφέρομαι με αγάπη
Στις αναμνήσεις μου,
Να μην τις κατηγορώ για τίποτε
Να τις ξεσκονίζω κάπου – κάπου
Και να ταξιδεύω στην αναπόλησή τους σαν τώρα…[/I]
Σαν πάντα

Να τις μυρίζω και να θυμάμαι τη γεύση τους
Τη γεύση σου….

[B]Ήταν γλυκιά …[/B]

[I]Μπορώ να αναγνωρίσω τα ίχνη σου
Μέσα στην πιο πυκνή ομίχλη
Να τα ακολουθήσω και να βρω τον δρόμο για την πεδιάδα
Των παιδικών μας ονειρώξεων[/I]

[B][I][I]Πες το αυθυποβολή
Πες το αν θέλεις παραβολή, μιας παλιάς ιστορίας γεμάτης μηνύματα
Και λακτίσματα ήχων στα ανάστροφα των θεμιτών[/I][/I][/B]

[I]Μα έτσι έχω μάθει να ζω William , αθέμιτα
Να πυρπολώ το ακατόρθωτο και να πέφτω μες στη φωτιά
Για να εξαγνιστώ από τις ανορεξίες του ψυχρού σώματός μου…[/I]

[I]Σε βλέπω όπως τότε….
Είσαι ακόμα Φωτεινός Άγγελος
Μες στις αγέλες της νύχτας
Πίσω απ ‘ τις υπόκωφες κραυγές των Λύκων
Που έχουν κατακτήσει και σήμερα τη βουνοπλαγιά μου[/I]

[B][U][I]Δεν τους φοβάμαι William
Γιατί είμαι γέννα αιλουροειδών
Και μιλώ τη γλώσσα τους καλά…

Όχι δεν τους φοβάμαι…[/I][/U][/B]

[B][I]Τη ζωή μου φοβάμαι μόνο
Τον εαυτό μου , τον αλύτρωτο
Που πλανάται σαν κατάρα, μέσα στα όνειρα της μεγάλης νύχτας

Εχθές γεννήθηκε ένα αστέρι για δυο δευτερόλεπτα
Όσο κρατάει μια ευχή…[/I][/B]

[I]Μα λυπήθηκα πιο πολύ για εκείνο το ψηλό κυπαρίσσι
Που κόπηκε για να γίνει χαρτί
Για να έχουμε να ακουμπάμε κάπου τις σκέψεις μας[/I]

[U]Εγώ κι εσύ…[/U]

[I]Πάνω σε αυτό το χαρτί σου μιλώ
Και σε ανακυκλώνω [/I]

[B][I][U][I]Για να ξαναγίνεις ψηλό σαν δένδρο
Να μην μπορώ να σε φτάσω

Θα σε περιμένω να αναστηθείς ξανά

Μέσα στη μεγάλη νύχτα

Και να γίνω η φυλλωσιά σου.... [/I][B][/U][/I][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2007