Αγάπη, Έρωτας, Ζωή, Αέναος Αγώνας

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA

΄Αθλιοι εραστές της εξουσίας προϊόν συναλλαγής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπη, Έρωτας, Ζωή, Αέναος Αγώνας

Βούτηξα στα λασπόνερα να δω την άλλη όψη
νερό και χώμα ανάκατα πηγή ζωής τα δύο
εικόνα ασχήμιας, πίνακας, θολή ματιά στο τίποτα
όψη εικόνα, που φαίνεται όταν μωρό γεννιέται
αίμα και πύον η ζωή πρώτη κραυγή στον κόσμο
πάθος αγάπη έρωτας αέναος αγώνας
μέσα από πάλη γίνεται η ανθρώπινη ζωή
μέσα απ’ τη σμίξη σάρκας αίματος
γίνεται η απόλαυση καρπός
από την πάλη γίνεται δίκαιος ο αγώνας
απ’ την ανθρώπινη κραυγή σηκώνεται ο κόσμος
μέσα απ΄την πάλη γίνεται δίκαιο κάθε φαύλο
το όνομα της άρνησης σπέρνει με φως τη βία
χτυπάει πάνω το καρφί σαν τη δαμόκλεια σπάθι
αρνείται να παραγραφεί η κάθε αδικία
διεκδικεί τα ανείποτα με ύφος και με στυλ
κοιτάζει γύρω αφ΄υψηλού κάνει το μαύρο άσπρο
κομπάζει, βγάζει το ραβδί βαρώνος φανφαρώνος,
δικάζει δίκαια άδικα με στόχο το συμφέρον
Λερναία Ύδρα Φοίνικας κάθε φορά γεννιέται
γεμίζουν οι δρόμοι με κορμιά φωνές μες’ τον αέρα
βουβά συλλαλητήρια από μια άθλια θλίψη
βόμβες μολότοφ ξύλα σίδερα αέρια δηλητηριώδη
ποιος έχει δίκιο άδικο αυτός που μιας κραυγάζει
ποιος τον ανάγκασε ποτέ, κανείς δεν εξετάζει
φταίει για όλα ο φονιάς, που σήκωσε το χέρι
τρελλός από αγανάκτηση θέλει να υψώσει τοίχο
μα εσύ εκεί τον προκαλείς τον πας στην απελπισία
τρέχεις με τ’ αυτοκίνητα Μερσέντες και Μπεμπέκες,
αλλά τον δέρνεις με τα κλομπς γιατί ζητάει νοίκι
ένα ευρώ θέλει να δεί να νοιώσει ότι υπάρχει
μα είναι για σένα αόρατος σχεδόν έχει πεθάνει
προϊόν της κατανάλωσης κάθε τετραετία
δίνεις το χέρι σου σε αυτόν δίχως καμμία σκέψη
δικό σου είναι μέλημα ψήφο να υφαρπάσεις
αυτό αν κάνεις πιο σωστά ζήτω τα κορόϊδα
άξιοι μοίρας, ανάξιας ζωής μέσα στην πλήρη πλάνη
δεν δικαιώνεις με αυτόν τον τρόπο τη ζωή σου
αν δεν τους φτύσεις δεν μπορείς να ζήσεις το παιδί σου
ελεύθερος περήφανος εσύ μπορείς να νοιώθεις
αν ενωθείς σε μια γροθιά με όμοιους ανθρώπους
όταν ξυπνήσεις το θεριό τους πάρεις όλους φαλάγγι
τους στείλει πίσω στη βρωμιά σε άθλιο λιμάνι
γίνει η ψυχή σου μια γροθιά, τα μούτρα να τους λιώσει
στείλε τους άθλιους εραστές μέσα στο καταγώγιο
σε μια φτηνή ανταλλαγή εκεί που τους αρμόζει
έτσι ο καθένας από μας μόνο θα δικαιώσει
το πέρασμά του από την γή την ίδια ύπαρξη του
περίπατος δεν θάναι πια ούτε δικαιολογία
η παρουσία της ζωής δεν θάναι ουτοπία
μες τή ζωή αθάνατη γεμάτη απο ουσία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2007