Κόκκινα φωτάκια

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Οι ξένοι είναι ξένοι....Οι μή?

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάλι περπατώ...
Περπάτησα πολύ καιρό σ'αυτη την πόλη.
Άν αρθροίσω τα διανυθέντα χιλιόμετρα, τότε μάλλον έχω συμπληρώσει αρκετά για τον γύρο της γής.
Μαλάκας ήμουν...
Έπρεπε να έχω κάνει τον γύρο της γής από το να περπατάω σ'αυτό το μπουρδέλο...
Παντού κόκκινα φωτάκια,πάνω από κάθε πόρτα...
Δεν τις χτυπώ, όχι πλέον...
Ξέρω τι θα βρώ.
Γυναίκες, άντρες, ακόμη και μικρά παιδια, όλοι με τα πόδια ορθάνοιχτα να εκπορνεύουν την ύπαρξη τους για χάρη μιάς ευκολίας που θα τους χαρίσει μιά υποτιθέμενη ζωή.

Όχι, δεν τις χτυπώ τις πόρτες...
Ούτε καν με το κεφάλι μου, όχι πλέον...
Απλώς περπατώ.
Και προσπερνώ...

Κάποτε, έψαχνα για κάποια πόρτα δίχως κόκκινο φωτάκι.
Θεέ μου, τι μαλάκας που ήμουν!!!
Μα αφού πρώτα συνδέεται το φωτάκι και κατόπιν τοποθετείται η πόρτα!
Πρώτα γίνεται η έναρξη στο δημοτολόγιο γιά το κάθε νέο μπουρδελάκι και κατόπιν βρίσκεται το οίκημα!

Όχι, δεν ψάχνω γιά πόρτα...
Ούτε καν μ'αυτό π'αργοπεθαίνει μέσα μου, όχι πλέον...
Απλώς περπατώ.
Και προσπερνώ...

Περπατώ και ορίζω.
Τα βήματα μου...
Θεέ μου, τι μαλάκας που είμαι!!!
Τι τα ορίζω, αφού εκείνα είναι που με οδηγούν!
Βήμα το βήμα κι από την μιά πόρτα στην άλλη...
Σαν σουρωμένος, να διαγράφω ατέλειωτα ζικ ζακ και να σκάω πάνω σε πόρτες μόνο και μόνο επειδή τα βήματα μου αρνιούνται να δουν τα φωτάκια.
Μόνο και μόνο επειδή τα ποδάρια μου αρνιούνται να συνεργαστούν με τα μάτια...

Και σε κάθε πρόσκρουση, να φεύγει κι από κάτι...
Μιά ζωή κομμάτια, διασκορπισμένα σε μιά καλοκοκκινοφωτισμένη ευθεία...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-05-2007