Λεύτερη σαν τον Άνεμο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Λεύτερη σαν τον Άνεμο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Λεύτερη σαν τον Άνεμο</b><p>Δημιουργός: Νεφελοβάτης<p><i> Για όλες τις ψυχές που παραμένουν λεύτερες παρόλα τα δεσμά που προσπαθούν να τους επιβάλλουν, οι κοινωνίες και οι άλλοι. Και ειδικά σε μια που είχα την τύχη να γνωρίσω..</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Μεγάλωσες λες.. Ένα παιδί βλέπω, ένα κορίτσι ακούω όταν μιλάς.. Μια μικρούλα που μετράει τα άστρα και κάνει όνειρα.. <br />
<br />
Φως είσαι καλή μου μέσα σε ανέσπερα σκοτάδια. Νεράιδα είσαι και ας λες. Από κείνες τις αιθέριες που ζούνε δίπλα τις κρυστάλλινες πηγές. Που χορεύουνε κάτω απ΄ το φως των αστεριών τα βράδια. Που τραγουδάνε μυστικά τραγούδια, νιότη και ομορφιά γεμάτα μα κι αρχαία όσο και η γη. Γλυκά σαν το ζέφυρο που φέρνει μυρωδιές από ανοιξιάτικα λιβάδια μυστικά. Από κείνα που μιλάνε για τον κόσμο όπως ονειρευότανε να γίνει. Όπως θα μπορούσε να είχε γίνει, αν αφήναμε τους εαυτούς μας να χαρούν και να αγαπήσουν.<br />
<br />
Θάλασσες έχεις στην ψυχή, μια ψυχή που ταξιδεύει, όσο και να προσπαθούν να στην περάσουν σε αλυσίδες. Τα δεσμά τους δεν σ αγγίζουνε, λιώνουν, στάχτη γίνονται μόλις αγγίξουνε τη φλόγα της καρδιάς σου.. <br />
<br />
Φτερά έχει ολόλαμπρα, πετάς πέρα από τα σύννεφα, σε μακρινούς ουρανούς. Πετάς όσο και να σου μάθανε πως δεν πρέπει, πως διαφυγή δεν έχει η φυλακή. Σίδερα δε σε κρατάνε, οι τοίχοι των κελιών ραγίζουνε σαν τα κοιτάξεις.. Δεν αντέχουνε το φως που βγαίνει απ το βλέμμα σου, κομμάτια γίνονται σαν σιγοτραγουδήσεις..<br />
<br />
Νεράιδα είσαι, σαν και κείνες που μιλάν στα παραμύθια. Εκείνες που σαν δουν κρυφά οι θνητοί να χορεύουν στα μαγεμένα τους ξέφωτα, τις ζηλεύουν, τις ποθούν.. Και να τις δέσουν προσπαθούν, κλέβοντας το φυλακτό τους, με τα’ αστεριού τους το φως που φοράνε στο λαιμό. Σαν το πάρουνε τις δένουνε μαζί τους.. Γιατί ξεχνάνε αυτές ποιες ήτανε, και ποιος ο προορισμός τους.. Σε ύπνο χωρίς όνειρα τις κάνουνε να ζούνε.. <br />
<br />
Μα τίποτα τέτοιο να το θυμάσαι δεν κρατά για πάντα.. Σαν δουν τον ουρανό, τα αστέρι τους θα βρουν εκεί, αγάπη θα γεμίσει η καρδιά τους. Αγέρας γίνεται η ψυχή ξανά και ταξιδεύει..<br />
<br />
Και τότε.. <br />
<br />
Α τότε, θυμούνται, και είναι λεύτερες.. <br />
<br />
Γιατί ποιος, ποιος μπορεί να φυλακίσει τον άνεμο…;<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2007</td><td valign=top></td></table><br />