Η μαϊμού

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκάλωνε απάνω στον ιστό τρελή μαϊμού,
μη λογαριάζοντας ποτέ κακοκαιρίες...
Θρύλους αγάπαγε να ακούει και ιστορίες
για τα κρυμμένα τα θεριά του ωκεανού
και τις γιορτές των Ίνκας στις ισημερίες.

Για των Αζτέκων πριν τη μάχη τους χορούς
και Μαυριτάνους αφεντάδες στην Καστίλλη,
μιας δεσποσύνης το αριοκέντητο μαντήλι,
έστηνε αυτί να ακούσει και για θησαυρούς,
και κάποιου Ιούδα τα φαρμακωμένα χείλη.

Φόριε ένα τρίκοχο παλιό, πειρατικό,
κι ώρες τους ρόγχους της τραγούδι τους περνούσες...
Χόρευε απάνω σε παλάμες και πατούσες,
και στα λιμάνια τη φιλεύανε γλυκό,
μελαχροινές, εξωτικές, μαυρομαλλούσες.



Όλα άνω-κάτω τά 'χε κάνει μια βραδιά...
Στου καπετάνιου μέσα τρύπωσε το δώμα.
Όταν τη βρήκαμε, καθότανε στο στρώμα
κι ως άλλος Βούδας εκρατούσε στην ποδιά
χαρτιά γεμάτα με μελάνη μαύρο χρώμα.

Κάποιος τής άρπαξε απ' τα χέρια τη γραφή
κι είδαμε σύμβολα είχε ανθρώπινα γραμμένα...
Γρήγορα εκείνη αλλά μαζί και φοβισμένα
σε ένα σκαρφάλωσε κατάρτι στην κορφή,
και μάς μετρούσε μες στα μάτια έναν-έναν...

Με μια μαϊμού στο δοιάκι και στην κουπαστή...
Μάς έχει τάχα το μυαλό ο καπνός σαλέψει;
Σύννεφα μαύρα μάς θολώνουνε τη σκέψη;
Κάποιος μας έχει στεριανός καταραστεί,
πού 'χουμε -αλίμονο- ούτε λίγους ξεπαστρέψει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-05-2007