Της απουσιας

Δημιουργός: Goran, Aντωνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τωρα που γιναμε δυο ξενοι
σε βλεπω μονο στα κλεφτα
τωρα η καρδια καταλαβαινει
γιατι την πονεσες μεστα

Σαν σε θωρω,την ωρα εκεινη
χανω τον κοσμο ξαφνικα
σ'αλλη διασταση περναω
μα ειν' τοσο λιγο που κρατα...

Ολο και πιο ωραια δειχνεις
η μαλλον ετσι βλεπω εγω
σε λιγο θα βγω στις ειδησεις
και θα φωναξω σ'αγαπω

Μια λεπτη κλωστη κραταει
τον συγκροτημενο μου εαυτο
αυτη η τρελλα τον ρουφαει
κι υποψιαζεται κακο

Κι οσο το θελεις να με διωξεις
απ'τη δικη σου τη ζωη
οσο κι αν το επιδιωξεις
στην ιδια ειμαστε τη γη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-05-2007