Το ιστορικο

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έιχα μια αγάπή κάποτε,που δε με ξέχναγε ποτέ.
έρχονταν κάθε νύχτα και έτσουζε τα μάτια
δε θα΄θελε να μου μιλά,μα άκουγε τα πάντα,
Κι οσο κι αν τη ζόριζα,δεν έφευγε τα βράδια.
Σα να'θελε να χόρευα tango,σε πίστα δίχως ντάμα.

Τη μέρα έψαχνα σε λίμνες καταγαλάνες και δάση΄
Έιχε μιαν φυσική και άγρια ομορφιά,κοιτούσε με αγάπη.
Της πήγαινε το φυσικό,σαν το αίμα στο λιοντάρι,
γιατι και'μένα πλήγωνε,απ'τα δικα μου λάθη.
δεν την έβρισκα,καμιά δε πίστευε λέγανε σ'αυταπάτη.

Φύγε έλεγα μακριά,με κούρασες σε ξέρες άγονες,
της έλεγα πως έχω πια πολύ φτηνές επιθυμίες,
πως γυρνώ καλοντυμένος απο κρεβάτι σε κρεβάτι,
και πως γυρνώ βράδια σε μπαρ μιλώντας για άλλων λάθη.
Μα μου¨λεγε πως δε πιστέυω σε μιαν τέτοια αυταπάτη.

Μια ταξιδεμένη αγάπη έχω,που κάθε χώρα έχει σπίτι,
απα στη πλώρη όρθια,με το βλέμα της καρφί στα φώτα,
ο χρόνος θάλασσα και'να κύμα στα πλαινα να με κοντράρει.
Το ασπρο σώμα σου χαιδεύουν λάγνα,άσπρες λαμαρίνες,
σκαρτος καιρός,το κύμα βρύνχησε,δε σ'άγγιξα ποτέ μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2007