Τα παράπονα του υποσυνείδητου

Δημιουργός: Αθηνά

Είναι αρκετά αλληγορικό το ποίημα.. ελπίζω να με πιάσετε.. :)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί μήτε ο ύπνος πια δεν μ ’ανταμώνει
δεν κλείνει ούτε μια στιγμή της σκέψης το συρτάρι
κάθε φορά απότομα το όνειρο τελειώνει
και με πετάει άλλη μια το ηλεκτρισμένο μαξιλάρι

Ξαναγυρνάν τα τραύματα και με σουβλίζουν
όσα λόγια σκληρά μου χουν πετάξει
του παρελθόντος τέρατα ξαναγυρίζουν
για την χαριστική βολή που μου χαν τάξει

Ζυγώνει και το μέλλον μου και με τρομάζει
με την κακοφτιαγμένη τη θωριά του
με τα μελανιασμένα μάτια του κοιτάζει
και μου ζητάει τα ρέστα για το κατάντημά του

Και να στο τέλος του εφιάλτη ένα παιδάκι
με κάτι ισχνά χεράκια όλο κλαίει και με τραβάει
λέει πως το άφησα με ένα ποδηλατάκι
ενώ του είχα υποσχεθεί πως θα το μάθω να πετάει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2007