Τα κουρέλια

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Μενίδι 1992..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγερτήριο στις 6, όπλο-σακίδιο στον ώμο και πρωινό τρέξιμο για την πατρίδα...
"ΤΕΝΞ ΤΕΝΞ Ναρκαλιευτές"...Λίγο μετά προσοχή και δυνατή φωνή μπροστά στον αγράμματο λοχία-καραβανά...και μετά πάνω στο φορτηγό με τα σκουπίδια για να σπρώχνω τις σακούλες που πετούσαν οι άλλοι από κάτω...καλοκαίρι του 92...
Μια χούφτα αξιωματικοί πίστεψαν ότι μπόρεσαν να με υποτάξουν επειδή στους ώμους τους είχαν ραμμένα αστέρια...
Κρετίνοι και στρατόκαυλοι μείνετε στον μικρόκοσμο σας...Σας χαιρετώ, καλό πήξιμο...

Δε θα φορέσω ξανά τα κουρέλια
Δε θα φορέσω τη χακί σας τη στολή
Κι όσα μου λέγατε εγώ τα 'χω γραμμένα
Κι ότι κι αν λέτε ξεκινάω απ' την αρχή.

Θα ξαναρχίσω τη ζωή μου από τώρα
Μέσα απ' τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ.
Κι ότι κι αν κάνατε έφτασε η ώρα
Που τα μούτρα σας δεν θα τα ξαναδώ.

Δεν ήμουν άνθρωπος, μα κάποιος στρατιώτης
Δεν είχα αισθήματα, μα είχα αριθμό,
Κι αν καθορίσατε για λίγο τη ζωή μου
Ήταν το σώμα μου, δεν ήμουνα εγώ !

Δεν με νικήσατε, δεν λύγισα μπροστά σας
Και δεν παρέδωσα στην μάχη την ψυχή,
Κι αυτό που "λάφυρο" κρατήσατε για λίγο,
Ήταν στα χέρια σας ένα άψυχο κορμί !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2007