Αγγελίνα

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πρωί τη βρήκανε γεμάτη χαρακιές...
κάποιος την έσφαξε μαστουρωμένος ναύτης...
είπανε, «πήρε ό,τι τής άξιζε και δαύτης»
κάμποσες γλώσσες χολωμένες και κακές.

«Ντροπή δεν είναι το κορμί σου να πουλάς»
φώναξε κάποιος, που την είχε αγαπήσει
«αν είχες ζήσει τα μισά απ' όσα έχει ζήσει...
Ντροπή είναι δίχως να τα ξέρεις να μιλάς»

...
[I]Μπόλικα χρώσταγε ο πατέρας στα χαρτιά,
ο αδερφός μπαρκαρισμένος με βαπόρι...
«έχω» τούς είπε «μια μικρή, παρθένα κόρη»
και κάπως έτσι βρέθηκε στην ξενιτιά.

Δεν καταλάβαινε ποτέ, γιατί και πώς
τα μυρωδάτα της ποθούν οι άντρες σκέλια.
Κι ήταν φορές όπου την παίρνανε τα γέλια
αναστορούμενη το άγχος καθενός.

Άλλος την έντυνε με λόγια ποιητικά
«Αχ, Αγγελίνα, είσαι ουρί του παραδείσου»
άλλος απότομα να την προστάζει «γδύσου»
και να τελειώνει πριν αρχίσει βιαστικά.

Σε μια παράγκα, έξω απ' την πόλη, ρημαδιό
έκρυβε αγάπη κι αρχοντιά στα φυλλοκάρδια...
της Ιζαμπέλ είχε μαζέψει τα μπαστάρδια
και τα μεγάλωνε σα μάνα και τα δυο.

Έναν φορούσε φτωχικό, μαύρο σταυρό,
το μαξιλάρι της σκέπαζε μια Μαντόνα,
και προσευχόταν καλοκαίρι και χειμώνα
για τον πατέρα πού 'χε χάσει από καιρό.[/I]
...

Δεν ήταν κάποιος σκάρτος άνθρωπος, που λες,
ένα απ' της νύχτας ήταν τα πιο σπάνια κρίνα,
σύννεφο ήταν και φεγγάρι η Αγγελίνα.
Σαν τη δική της ιστορία είναι πολλές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2007