Παζλ

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Το έγραψα μετά την ερωτική προδοσία που πέρασε μια φίλη μου. Το δεύτερο πρόσωπο είναι για δική μου ευκολία. Κανένα άλλο ποίημα μου δε στηρίζεται σε γεγονότα. Είναι η μόνη φορά που δεν θα με ενοχλήσει αν απαντάτε στους στίχους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Τα χρώματα τα φύλαξες για μονοπάτια γκρίζα
μα τη ζωή ακούμπησες σε σκαλοπάτια κρύα...[/I]




Είπανε ψέματα πολλά οι ψίθυροι της νύχτας
στα νύχια της τα τρόπαια μιας ξεχασμένης ήττας
ακάλεστες, δεν είδανε το δάκρυ σου οι μοίρες
μες την απίστευτη πλοκή δέχτηκες όσα είδες

μα όσα σου 'πε η σιωπή δεν μπόρεσες ν’ αντέξεις /[I]ή όσα σου είπε ο ποιητής[/I]
βαρύ κουβάρι του έρωτα τώρα πώς να ξεμπλέξεις·
μέρα τη μέρα των ματιών σου την αλήθεια έδειραν
νυσταγμένες (οι) ελπίδες στον ώμο σου έγειραν.


Η προδοσία ήρθε πρωί με κάπα σκονισμένη
απ’ το κουράγιο της αυγής να πιει αλαφιασμένη·
κόλλησαν οι σελίδες μας, σαν όνειρο που ξέχασες
μες το παιχνίδι του μυαλού, ιστός και παγιδεύτηκες.

[I]Δυο κομμάτια από το παζλ χαθήκαν’ μες το χιόνι
το βλέμμα σου το παιδικό τώρα θα με πληγώνει·[/I]
βαρύς χειμώνας έφτασε κοντά να σ’ ανταμώσει
ο καθαρός ο ουρανός ίσως να σε προδώσει.

Είδες στο τέλος της νυχτιάς, φως μέσα στο ποτήρι
και για το παζλ που χάλασες ζητάς ξανά χατίρι
βαρύ βιβλίο μου ’δωσες στα χέρια να κρατήσω
με κλάματα τα γράμματα θέλεις να σου τα σβήσω.





[I]να είσαστε
καλά παιδιά...
ό,τι κι αν κοστίζει...[/I]

[I]γιατί το έχω στα φιλοσοφικά;
υπάρχει πιο φιλοσοφικό θέμα;[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2007