Ασπρόμαυρες σκέψεις από το άλμπουμ του '20

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Άγνωστες σκέψεις... Δικές μας; Όχι λέω εγώ. Ξένες; Ούτε... Τότε;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι... » [/I]




Ασπρόμαυρες σκέψεις απ' το παρελθόν
από το άλμπουμ του '20 στο γκρίζο παρόν·
αλυσίδες βαριές, δεσμοί, συσχετίσεις
μ' αλήθειες δε μοιάζουν, θολές πεποιθήσεις·
απ’ του πολέμου βγήκα τη σηκωμένη σκόνη
κάθισε η μνήμη σ' ένα βαγόνι·
η ειρήνη μας κράτησε ένα κανόνι.



Οι σκέψεις [μας] ακάλεστες
κι η κατανόησή μου τα λάθη τους διέκρινε·
και τους αυθαίρετους θεσμούς
γύρισε κι ανέτρεψε, σαν ψεύτικους θεούς·
σε μια βάθους έρευνα, χωμένος στη σοφίτα
ξεσκόνισα, απομόνωσα, τον εαυτό μου ρώτησα
τις απαντήσεις χώρισα απ' τη δική μου ήττα
ιδέες ελευθέρωσα μέσα απ' τους συνειρμούς.


Είπα πως ήθελα να δω κατάματα τις λέξεις
που σαν κορίτσια κρύφτηκαν στου χρόνου την κουρτίνα
ψίθυροι μονότονοι σ' εφιαλτική ρουτίνα·
το φόβο μου αγνόησα και μόνος μου προχώρησα
σε μια επανάσταση λαών, σε μια συσσώρευση δεσμών
άγκυρα σήκωσα ξανά και ξεχασμένη ευθύνη.




Ν’ απαρνηθώ δε σκέφτηκα τη μάχη, τη στιγμή
το πανηγύρι σχόλασα, τέλειωσα τη γιορτή·
τους καλεσμένους* έδιωξα και όρθιος σηκώθηκα
να θέσω όρους και βωμούς, του εαυτού μου θησαυρούς
να μεταφέρω σ’ ασφαλή αντάρτικα λημέρια.


Μια ανταρσία απρόσμενη, μια ματιά κι η απόφαση
που τα νερά ταράζει σε μια κίνηση γεννά απ’ την αρχή ζωή·.
τα έλη μου προσπέρασα, τα βέλη διαπέρασα
απ’ τις ασπρόμαυρες σκιές και τις χαμένες σκέψεις·
μόνος επάνω στη σκηνή, ένα τραγούδι έγραψα
μια εφηβεία δεύτερη, σε μια οκτάβα έβδομη
δήλωσα, διαδήλωσα, πνευματικό κρασί.


Χρώμα θα δώσω στη στιγμή, με του σολφέζ χρυσό κλειδί
σε ένα ρυθμό που ορίζω εγώ, άμετρα λίγο ξεκινώ
αλλάζω, βγάζω και πετώ, μέσα απ’ το πλήθος μου περνώ
κι αν στο παιχνίδι έπαιξα, το δέκτη μου χαλώ.
Ένας πομπός κι ένας θεός, μια κραυγή κι ο θυμός
νεκρός στα πόδια πέφτει·
τη διαδρομή του τέλειωσε μακριά από αξίες
θα ράψω τώρα μια στολή για άλλους γαλαξίες
απ' της αγάπης τα φιλιά και της καρδιάς τα δειλινά
νέα εποχή αναζητώ σε μυστικές πορείες.


Σε μια βάση απ’ την αρχή αρχέγονες κρατώ πνοές
τους αστροναύτες μου καλώ σ’ ένα ταξίδι οριστικό
με εισιτήριο παλιό, που έβγαλα πριν γεννηθώ
τους αργοναύτες** μου καλώ σ’ ένα ταξίδι μυθικό
μέσα στα άστρα η ψυχή κι οι αναμνήσεις συγγενείς
μάταια περιμένουνε του γιου το γυρισμό.





[I]*καλεσμένες ή ακάλεστες, οι ανεπιθύμητες σκέψεις
**τα μέρη του εαυτού που μάχονται



Μια συλλογή σε μια προσπάθεια εμβάθυνσης
στον περίεργο και άγνωστο χώρο των σκέψεων...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-07-2007