Πεθύμησα

Δημιουργός: Νεφελοβάτης

Επιθυμώ, ονειρεύομαι, υπάρχω.. Μα όταν πραγματοποιεί κανείς τις επιθυμίες του, πάει και ένα βήμα παραπέρα… *

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πεθύμησα…

Ένα χαμόγελο που να φτάνει ως τα μάτια,

Μια αγκαλιά που να φτάνει στην καρδιά,

Μια ανάσα που να αγγίζει ως τα βάθη το κορμί

Μια νυχτιά δίπλα στη θάλασσα ώσπου να ξημερώσει,

Μια βόλτα ως τα σύννεφα, κι ακόμα παραπέρα

Μια μέρα που να βλέπω γαλανό τον ουρανό

Μια σιωπή που να τραγουδά χίλια τραγούδια


Ένα γέλιο που θα συντροφεύει τη σιωπή

Έναν καφέ χαζογελώντας το πρωί, έξω απ την άμπωτη του χρόνου

Ένα φιλί που να διαρκεί για χρόνια, κι ας είναι μια στιγμή

Ένα βλέμμα φωτεινό να με κοιτά

Ένα χάδι από ακροδάχτυλα υγρά

Ένα πάθος που θα φέρνει τη γαλήνη

Ένα απομεσήμερο λουσμένο στου έρωτα το φως,

Ένα ηλιοβασίλεμα στην άκρη του γκρεμού,

Έναν έρωτα που θα με ταξιδεύει

Μια αγάπη που μέσα της το σκοτάδι δε χωρά


Έναν εαυτό μου, εκείνον που δε φορά μαύρα βαμμένα γυαλιά

Εκείνον που μπορεί να δει το φως που γύρω του υπάρχει

Εκείνον που δεν κοιμάται με τη θλίψη αγκαλιά

Εκείνον που το φως έχει στα μάτια, στην καρδιά

Εκείνον που αγάπη θέλει να δώσει και να πάρει

Εκείνον που στο γκρίζο να εμμένει δεν μπορεί

Εκείνον που ξέρει πότε ειν’ η ώρα που να περιμένει σταματά ..


Και κείνον τον πεθύμησα και όλα,


Μα πιο πολύ, πεθύμησα να ζω…




* Ζει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-07-2007