Παραμύθι

Δημιουργός: medo

Παιδικὸ παραμύθι γιὰ μεγάλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νἄμουν τῆς θάλασσας κύμα,
καὶ τοῦ ἀνέμου πνοή,
νἄμουν τοῦ ἥλιου ἀκτίνα,
καὶ τῆς φωτιᾶς θαλπωρὴ...

Νὰ ταξειδέψῳ μακρυά μου,
ἀπὸ γιαλὸ σὲ γιαλό,
ἀπὸ βουνὸ σὲ κοιλάδα,
πουλὶ νὰ γίνῳ νὰ 'ρθῷ

στὸ παραθύρι σου νύχτα,
λίγο νεράκι νὰ πιῷ,
γλυκὸ τραγούδι ν' ἀρχίσῳ,
κι ὕστερα πιὰ νὰ χαθῷ...

Παραμυθὰ ἄκουσέ με,
σὲ θερμοπαρακαλῶ,
λύσε τὰ χέρια, τὰ πόδια,
κι ἄσε νὰ πάῳ στὸ καλό.

Κάνε μου τούτην τὴν χάρη
μία μονάχα φορά,
θἄχω γυρίσει τὸ βράδυ
πρὶν νἆναι τόσον ἀργὰ...

Ἄκου καλὰ στρατιώτη,
ἀπ' τὸ βιβλίον αὐτό,
τίποτε πιὰ δέν ἀλλάζει,
τῆς μοίρας σου εἶναι γραφτόν,

βῆμα σωστὸν νὰ κρατήσῃς
ὡς τὴν στερνήν σου στιγμή,
τ' ὅπλον ποτὲ δὲν θ' ἀφήσεις
μόνο μπροστὰ θὰ θωρεῖς...

Νερὸ θὰ γίνεις καὶ κύμα,
στάχτη, ἀγέρας, καπνός,
στοῦ τραγουδιοῦ σου τὸ μνῆμα,
τ' ἀποσπερίτη τὸ φῶς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2007