Το καράβι μας. Το δικό μας καράβι

Δημιουργός: kin, Γιωργος

kapnosa ευχαριστω.Για δευτερη φορα με εβαλες να γραψω κατι που το ειχα αφησει στην ακρη για "αργοτερα"
Κι οπως λεει καποιος εδω μεσα..η αναγκη σε κανει να μπορεις
Ευχαριστω ξανα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως μπηκα στο καραβι τουτο, το χω'πει
το ξερετε νομιζω
να κρυφτω
μα ειπα και πως εμεινα
και το γιατι
νομιζω το'πα
δε θυμαμαι
Μα κι αν δε το'πα μπορει να το χεις δει
Για το καραβι,
τουτο που μυριζει ξυλο
Και για το τσουρμο
που το ποτισε με ιδρωτα..
δακρυ..
καημους..
μα και αιμα.

Και για το ταξιδι
τουτο το τρελο
να βρουμε κοσμους αλλους
τωρα
στα 2004
με ολη τη γη στους χαρτες
με 2004 δορυφορους να μας κοιτουν
εμεις θα παμε να τους βρουμε
και θα τους βρουμε
Γιατι υπαρχουν
Μα εκεινοι...
ποτε δεν θα τους βρουνε
μ'ολα τα radar...
τους χαρτες...
gps....
δορυφορους...
και τα κερατα τους τα τραγια

Ετσι φυγαμε
Ετσι ηρθα και εγω
πρωτομπαρκος ειμαι
δεν ξερω απ'αυτα

Μα ειδα κατι
το τσουρμο ειναι καλα φτιαγμενο
Ο καθεις στη θεση του
Αλλοι καπεταναιοι...
αλλοι μαγειροι...
αλλοι πλοηγοι...
και κεινα τα ξωτικα,
που στα ξαρτια ανεβαινουν
να φτιαξουν τα πανια
και μεις οι πολεμισταδες

Ολοι στο τσουρμο ειμαστε
Μα ο καθεις στο ποστο του
μην ερθουν οι κουρσαροι..
εχουμε πραματια στ' αμπαρι
πολυτιμη, μονακριβη
σ'ολο το κοσμο και να πας
δε θα την εβρεις
ειναι οι εικονες μας
τα αισθηματα μας
αυτα που νιωσαμε
ολα εκει στ'αμπαρι
δε θα τα βρεις πουθενα
ουτε στη Πολη..
ουτε στη Δαμασκο..
ουτε στη Βαγδατη..
πουθενα σου λεω..

Πραματια μοναδικη
στολιδια της ζωης μας
μαζεμανα ενα ενα..
απο κοσμους μαγικους
της φαντασιας μας
μα αληθινους
σαν εκεινη τη στερια
στου ειρηνικου τη μεση
μεσ το πουθενα
μητε σε χαρτη ητανε,
μητε στα gps
Τη τυφλα τους τη μαυρη
Εκει ητανε, την ειδαμε
τη μυρισαμε, τη πατησαμε
Και ναν καλα ο καπετανιος
το λεγε κεινος
"παμε με τουτο το παλιο..
το σκυλοπνιχτη.
Ξερω απο τιμονι εγω
Δεν το φοβαμαι."
"Μα θελω να μυριζω.
Τον κινδυνο να τον αισθανθω.
Να νιωσω τη στερια..
πριν τα ματια μου καλα καλα τη δουν"

Ναν καλα ο καπετανιος
Αλιως με τα radar, ta gps και τα κερατα τους τα τραγια
πανω θα 'χαμε καρφωθει
εκει
μεσ τη μεση του ειρηνικου
χαμενοι θα πηγαιναμε
οπως τοσοι κα τοσοι
"Τυφονας" λενε...
η και βλαβη...

Μα εμεις ξερουμε....
στις στεριες τους πεφτουνε
στις δικες τους
Μα μόλα τουτα τα μαραφετια
που να τις δουν...

Ηξερε ο καπετανιος τι ελεγε
Η θαλασσα θελει σκαρι παλιο
με αιμα ποτισμενο
με ιδρωτα
δακρυ
καημους

Ετσι βρηκαμε τη στερια
ετσι γλυτωσαμε και το φουντο

Χαρη στο καπετανιο
Γιαυτο σου λεω
ο καθεις στο ποστο του
το ειδα

Οι καπεταναιοι στη γεφυρα..
ναι, εχουμε πολλους
το ειδα..
χρειαζεται
για οταν κουραζονται
οταν οι ωμοι γερνουν..
να γυρισουν λιγο να ξαποστασουν
αλλος τη βαρδια να τη παρει
μην ερθουν οι κουρσαροι..
μη παρουν τη πραματεια..
μη μας σκισουν την ψυχη..

Και τους πλοηγους, κατω στο μπουντρουμι
(βρε τι 'ναι τουτο)
Εκει κατω στα σκοτεινα
μεσ τη μουχλα
με τα μπουκαλια τους και τα αλλα..
να φτιαχνουν φιλτρα μαγικα
(σαν τους γαλατες ενα πραμα)
να φτιαξουν τα ματζουνια
να μυρισουν τη στερια,
πριν καλα καλα τη δουν..
να μυρισουν τους πειρατες..
εκεινους..
καθε λογης κινδυνους
τουτο κανουν τα ματζουνια
μυρωδιες μας δινουν
να σωθουμε
τι κανουν..
πως το κανουν..
(μη ρωτας εμενα.Τον spil ρωτα)
ουτε που ξερω
τι με νοιαζει δηλαδη...
να τη μυρισω θελω
μα τους εχει αναγκη το τσουρμο
μην ερθουν οι κουρσαροι..
μη παρουν τη πραματεια..
μη μας σκισουν την ψυχη..
Ναν καλα και τουτοι..

Μα και οι αλλοι..
κεινα τα ξωτικα..
πανω στα ξαρτια..
και φερνουν τα δικα τους τα καλουδια
τ'ουρανου τις μυρωδιες,
του συνεφου, της βροχης
ολα
ολα σου λεωω
ρε συ Αγγελε...
πενηντα μετρα πανε τουτοι
Πως το κανουν?
Με τους στιχους για φτερα
(ποτε δεν το καταλαβα)
μα το κανουν
και τι με νοιαζει..
να μυρισω θελω
μην ερθουν οι κουρσαροι..
μη παρουν τη πραματεια..
μη μας σκισουν την ψυχη..
Ναν καλα και τουτοι..

Και κεινοι οι μαγειροι
τι φτιαχνουνε θεε μου..
αυτο ειναι μαστορια
(Τι φαγητα και τουτα..
τι ομορφια...
τι μυρωδια..
να κατι οπως..
οπως η καλη μου οταν κοιμαται)
Κατω εκει τα φτιαχνουν
στη κουζινα..
(μα κουζινα ειναι τουτο??)
Φωτιες..
κατσαρολια..
μπρικια..
τι βαζουν μεσα..
ουτε που ξερω
κι ουτε που με νοιαζει
(μονο να, μια φορα..
κρυφα κοιτουσα...
τοτε ειδα μια, μια μικρη..
μα μπορει και οχι..
την ειδα που μεσα το ριξε
ενα δακρυ ητανε
Το Δικο της δακρυ
μ'αυτο μας ταισε)

με τουτα μας ταιζουνε
και τους αλλους..
μα κι εμας, τους πολεμισταδες
Τι φαι ειναι τουτο θεε μου?
δεν παει κατω
να εκει στη καρδια σταματαει
εκεινη το τρωει ολο
και μεγαλωνει
και θεριευει
και σκιζει τα σωθικα μας εξω για να βγει
και βγαινει
μα οχι παντα..
οταν ερθουν οι κουρσαροι
τοτε βγαινει
και η δικια μου
η καρδια μου

Μ'αφηνει και παει
στ'αλμπουρο πεταγεται,
μετα στη κουπαστη
με το'να χερι στο σκοινι
στη θαλασσα μη πεσω
οι σκυλοι μη με φανε
και στ'αλλο το σπαθι
αληθεια στο λεωω
ηταν κι ο Αγγελος εκει
Εκει στη δεξια
τη κουπαστη τη δεξια
κι εγω στην αριστερη
πλατη με πλατη....
ο ενας τον αλλον να φυλαει
μη μας φανε οι κουρσαροι..

Φωτιες να βγαζουν τα σπαθια,
το ατσαλι να βογγαει..
Και τ'Αγγελου στη αλλη μπαντα
φωτιες εβγαζε και κεινου
με κεινο το ξιφος το μακρυ
μακρυ, και γαλαζιο..
σαν κρυο..
οχι σαν το δικο μου
κεινο της ανατολης
που τη λαμα μου εχει φτιαξει
οχι οχι το Δαμασκηνο
το αλλο απ΄τη Βαγδατη
μα δεν ειναι ωρα τωρα να τα πω
θα μας φανε οι κουρσαροι

Τους σκιζουμε, τους λειωνουμε
τους σφαζουμε τους κεραταδες
με τον τροπο του ο καθεις
Ο Αγγελος με τον δικο του
και εγω με τον δικο μου
Εκεινος με το ξιφος
εγω με την λαμα
εκεινος με το κρυο
εγω με τη ζεστη
εκεινος ριχνει μια και τον ξεκανει
εγω το κανω αλλιως
με τη βαρια τη λαμα
μια στο χερι, μια στο ποδι
και στο κορμι στο τελος
Οχι οτι το χαιρομαι
(μπορει και λιγο)
Ουτε πιο καλα ειναι
Ο Αγγελος τους τελειωσε κιολας
Μα εγω εχω το δικο μου τροπο
Εκεινος το δικο του
τους χτυπαει γρηγορα
απλα
καθαρα
παστρικες δουλεις
και στο τελος χαραζει και ενα Α
Και μετα ουτε γρατζουνια
ουτε σκονη
ουτε τοσοδα αιμα
δικο του η δικο τους
Εγω παλι ειμαι αλλιως
βαραω οπου βρω
τα κοβω ολα
Αιμα
κι αλλο Αιμα
να χυθει πολυ
και το δικο τους και το δικο μου
βουτιεμαι μεσ το αιμα...
τους χτυπω..
να τους σακατεψω θελω
οχι να σκοτωσω μονο
μα να σακατεψω
να σκιαχτουν
να δουν τον εναν μακαριτες να τους κανει
και τον αλλον να τους τρωει ζωντανους
Να σκιαχτουν
να το σκεφτουν πριν ξαναρθουν
Θα ξαναρθουν οι κουρσαροι
το ξερω
και το ξερεις
μα να σκιαχτουν
για να αργησουν
γιατι κεινοι ειναι μιλιουνια
και μεις μοναχοι
με λαβωματιες
θελουμε χρονο
να γειανουν
με κεινο το γλυκο..
που τωρα οι μαγειροι φερνουν
εκεινο το ονειρο
που δεν παει ουτε μεχρι τη καρδια
εκει κατω απ' το λαρυγγα σταματαει
πισω απ τα πνεμονια
εκει που'ναι η ψυχη
ναι ναι
το ειδα σου λεωω
εκει 'ναι η ψυχη
κι ασ τους γιατρους να λενε
δεν την ειδανε και ετσι δεν υπαρχει
μα την ειδα σου λεωω
εκει παει το γλυκο
ολο
βαλσαμο, γιατρικο
να την κανει καλα
τις λαβωματιες της ολες
να τη σκεπασει..
σα κουβερτα απο συνεφο φτιαμενη
οχι εκεινα τα συνεφα
οχι απ τα νερενια
τα αλλα
εκεινα που τα ξωτικα μας ξερουν

Τουτο ειναι το ταξιδι μας
Τουτο ειναι το καραβι μας
Τουτο και το τσουρμο μας
Γιαυτο σου λεω
ο καθεις στο ποστο του
μας εχουμε αναγκη
ο ενας τον αλλο
Κι αν ειπα πιο πολλα για μας τους πολεμισταδες..
τουτο ητανε επειδη τουτο ξερω

Και τωρα συμπαθατε με, μα στο ποστο μου εχω να παω
μην ερθουν οι κουρσαροι

κι αν με δεις να γερνω,
εμενα η τον Αγγελο..
εκει που καθομαστε,
να παρουμε ανασα...
Εκει στα σανιδια μας,
σταυροποδι,πλατη στη κουπαστη
αν μας δεις να γερνουμε..
η κουραση να μας περνει...
τσιγκλα μας λιγακι.
μην ερθουν οι κουρσαροι..
μη παρουν τη πραματεια..
μη μας σκισουν την ψυχη..


Τσιγκλατε μας ρεεεεεεεεε!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2004