Είπα να μείνω

Δημιουργός: radua, radua

Πόσο ίδια είναι όλα!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είπα να μείνω..
Μα καμιά στάση δεν είναι για πολύ.
Χωματερή απέραντη
Και νοικιασμένη
η καρδιά σας.

Φωτοβολίδες που δεν είδα
Έκαναν τη διαφορά
Κεραυνοί εν αιθρία
Και κανένας γρίφος δεν φωτίστηκε.

Ταξίδια χωρίς πλώρη
Πλοία-σκιές, φαντάσματα
Μυρίζουν εγκατάλειψη
Και πλάνη και μαύρο πολύ.

Άλλες διαδρομές με άλλη πυξίδα
Χαλάνε συχνά αυτές..
Κι ο κόσμος;
Δικός μας είναι όλος μάτια μου.

Μάτια που μόνο ραγισματιές θωρώ
Και όνειρα σπασμένα
κάτω από βλέφαρα υγρά.

Σαν κλέφτης στη ζωή μου
Έλα και εσύ να πάρεις
..Εδώ το καλό αίμα..
Τις φλέβες μου τις σκίζω
Σου αρκεί τούτο τ’ασήμι;

Κανείς δεν ήσουν..
Απουσιάζω σε απόκρημνους βυθούς
Μην πλησιάζεις άλλο μη
Στο σκάφανδρό μου πάλι
Που θανάσιμα αιμορραγεί.

Ένα παραμιλητό που κλιμακώνεται
Εκεί στις σπηλιές του νου
Καθρεφτίζονται ξωτικά
Μόνο αυτά έχω, και τίποτα άλλο δεν θέλω πια.

Ένα πάρε δώσε από ίλιγγο και χώμα,
Σπάνε το φράγμα ξανά και ξανά
Μα πόσο ν’αντέξει άλλο πια Κύκλωπες και Λαιστρυγόνους
Λεπίδα ξυραφιού ηδονικά οδηγεί στο σπίτι του θανάτου.

Μα ένας άνεμος φυσά
στο άδειο του ουρανού με σπρώχνει
μονάχη μου να ζω, μονάχη να πεθάνω.

Ρίχνω κεράκια και lilium σε ποτάμι γοργό
Λιτανεία να κάνω, να φωτίσω το βράδυ
Και αποχαιρετώ χάρτινα καραβάκια
Και μνήμες σαν το περνά περνά η μέλισσα
Και η μικρή Ελένη.

Αυτή η ξαφνική βροχή με αίμα το νερό
Θυμίζει τέλος και γράφει μπλε της θάλασσας
Και κίτρινο του φεγγαριού..
Μόνο καθρέφτης γίνεται ο ένας μες τον άλλο
Ψευδαίσθηση του μαζί ,άγρια πλάνη.

Σιωπή ..κουράστηκα από τη φλυαρία του τίποτα.
Ακαταστασία στο φως του ήλιου, μαυρίσαν οι ακτίνες
Αυγή όμως είναι.. μα φύτρωσε αμμουδιά σε κάθε πρόθεσή της.
Άγονη.. και είχα πει να μείνω..

Κουράστηκα να μένω
Φύση μου νάναι το φευγιό
Λεύτερη σαν το νερό
Σαν το φτεράκι του πουλιού
Σαν την ανάσα του μωρού.

Κι είχα πει να μείνω..
Κι έγειρα στο βράχο να κοιτώ,
Να απομακρύνομαι ,χωρίς ανάσα
Δίχως πίσω να κοιτώ.

Κι είχα πει να μείνω..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2007