Δρόμοι

Δημιουργός: MASTER

...και προχωρούσα μέσα στη νύχτα... (η αναδημοσίευση λόγω έλλειψης έμπνευσης αλλά και επειδή μόλις άκουσα το "my way" του Frank Sinatra.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ' αυτό το δρόμο σε συνάντησα.
Θυμάσαι;
Μπροστά στη γέφυρα των στεναγμών
με μια γόνδολα βενετσιάνικη αρμένιζα.
Πίσω μας η γέφυρα του Καρόλου.
-Και τι είναι στο τέλος οι γέφυρες;
Αψίδες χτισμένες με πέτρες είναι!
Είναι, όμως, οι κόσμοι που ενώνουν
και το πέρασμα που μένει από αυτές.

Πάντα στα καλοκαίρια γυρνάει ο νους.
Θυμάσαι;
Την καλλίγραμμη Ιταλίδα στο νησί;
Το λάγνο βλέμμα της μικρής στην παραλία;
Κι οι δρόμοι μας...ο δρόμος μου!
(Φτύσε με, λοιπόν, φίλε μου.
Πες μου πως έχω πάλι λάθος.
Πες μου πως είμαι ένας...
ένας υστερικός τρελλός!
Ένα άρρωστο σιχαμένο πλάσμα!
Φτύσε με! Αλλά αν δεν το κάνεις
πρέπει ν' ακολουθήσεις το δρόμο μου
...αν βγάζει κάπου).

Οι δρόμοι μας...
Πάντα σκοτεινοί κι αθόρυβοι.
Πάντα στενοί και με λακούβες.
Αχνά, κίτρινα φώτα. Φανάρια κόκκινα.
Αδιέξοδα...
Κι ο έρωτας που πονάει πιο πολύ
αυτούς που δεν ερωτεύονται.
Κι οι νόμοι...για όσους
δεν απέκτησαν ποτέ τους φαντασία.
Οι νόμοι κι οι μόνοι...
Αστείο δεν είναι, λοιπόν;
Τόσο άδειοι κι οι δύο...

Η συντρόφισσα καρδιά χάρισε
το τελευταίο της χαμόγελο
στη συνείδηση και πέθανε.
Μα οι δρόμοι στο κάτω κάτω είναι δρόμοι!
Και κάπου [I]πρέπει[/I] να βγάζουν.
Κι η καρδιά που προσπαθεί
να χτυπήσει πάλι ρυθμικά.

[align=right][I]Αύγουστος 2007, Πευκοχώρι[/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2007