Το όνειρο Δημιουργός: kin, Γιωργος Σε μια ψυχουλα που το περιμενει Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το Ονειρο
Δυο και εικοσιδυο!
Τρια δυαρια.Συμπτωση η να σημαινει κατι?
Εγω απλως κοιταξα το ρολοι μου και νασου εκει τα τρια δυαρια..
Ωωχχ θα τρελαθω.Ολη μερα, απο το πρωι μεχρι τωρα κοιταω το ρολοι.
Καποια στιγμη θα τα εβλεπα τα τρια δυαρια, η τρεις ασσους η καποια αλλη συμπτωση
Δεν περναει με τιποτα αυτη η μερα.Λες και εχουν ιο τα ρολογια.Να καπως ετσι.
Απο το πρωι ολα αναποδα πανε.Και εχω να σκεφτομαι και εκεινον.Που να ειναι τωρα?
Μονος?Και γιατι μονος?Με παρεα?Τι παρεα?
Και εγω γιατι να ειμαι μονη?
Ποσο μου λεπει!!
Α οχι τα ειπαμε το πρωι.Εγω δεν θα τρελαθω.Δεν θα αφησω τον πονο να γινει συμαχος της μοναξιας μου
Τα ειπαμε αυτα.Ειμαι νεα, ωραια, εξυπνη, ανεξαρτητη.Θα συνεχισω μπροστα και θα το περασω κι αυτο
Αλλα δεν φταιω εγω.Να ο καιρος.Η εποχη.
Φθινοπωρο! Πως το 'λεγε εκεινο το τραγουδακι?
"στου φθινοπωρου τη μεση
συνεφα μα λιγο κρυο
ηλιος μα καθολου ζεστη
φθινοπωρο καιρος για δυο"
Ναι ετσι ειναι.Δεν τον αντεχω μονη αυτον τον καιρο.Μια συνεφια χωρις κρυο μα ουτε ζεστη.
Ενα χρωμα μουντο που σε κανει να θελεις να τρεξεις να κρυφτεις, σε μια αγκαλια να χωθεις.
Καιρος για δυο μα οχι για ερωτες.Ο ερωτας θελει την εμπνευση της ανοιξης.Την ανοιξη ολη η φυση ερωτευεται
Τα παντα συνεργουν στο να βρεις τον ερωτα.Το φθινοπωρο ειναι καιρος για δυο, αλλα μονο για αγκαλιες.
ωωχχχ ξαναρχισα παλι.Ειπαμε τα ξεχναμε αυτα.Παμε παρακατω.Φθινοπωρο ξε-φθινοπωρο θα τα βγαλουμε περα.
Να μονο να μην ειχαμε και τα αλλα.Οπως νωριτερα με τον Γιαννη στο αρχειο.
Εκει που εψαχνε στους φακελους.Και ολο ακουμπουσε πανω μου.Τυχαια υποτιθεται.
Ναι καλα πρωτη φορα ειναι?
Δεν τους ξερουμε? Μη δουνε οτι εισαι μονη αμεσως ερχονται και σου τριβονται σαν τους γατους.
Και δεν μπορεις να κανεις και τιποτα.Δεν ειναι "χερι". Ειναι.. να εκεινα τα πολυ μικρα, τα ανεπαισθητα.
Μα ξερεις τι κανει και τι θελει.Αλλα τι να κανεις?Αμα γυρισεις να του ριξεις σφαλιαρα θα σε πουν υστερικια
Ναι ακομα και εμεις θα το πουμε.Και εκεινοι θα πουν ακομα και το αλλο εκεινο το "μυξοπαρθενα"
Ετσι ειναι.Ξερουν αυτοι πως το κανουν.Τοσο ελαφρα, τοσο τυχαια που δεν μπορεις να πεις τιποτα.
Μονο να το ανεχεσαι και να ευχεσαι να σου βαλουν χερι για να τους ριξεις την σφαλιαρα.
Μεχρι να πας μεσα στο αφεντικο.Εκεινον τον καλο κυριο.Μιλαει τοσο ευγενικα, τοσο ομορφα
Σαν δασκαλος καπως.Αλλα θεατρο και αυτος.Δηθεν ευγενεια.Και εκεινος το ιδιο εχει στο μυαλο.
Και εκεινος ακουμπαει να ετσι "τυχαια".Και εκει οχι μονο να μιλησεις δεν μπορεις αλλα πρεπει και να χαμογελας
Και να ευχεσαι να μην σου βαλει "χερι".Γιατι τοτε θα του τη ριξω εγω τη σφαλιαρα.Δεν την γλυτωνει.
Μα τοτε θα πρεπει να αρχισω να ψαχνω για καινουργια δουλεια.Γιαυτο και ευχομαι μην το παει παρακατω
Και ανεχομαι.
Οχι δεν ειναι του μυαλου μου.Ολες τα εχουμε ζησει.Δεν ειναι τυχαια
Τυχαιο ητανε νωριτερα με τον Δημητρη στο φωτοτυπικο
Εκει που ειχα σκυψει εγω πανω απο το φωτοτυπικο και εκλεινα τον διαδρομο ολο
Χαμενη μεσα στις σκεψεις μου, κοιταζα τις φωτοτυπιες που βγαιναν λες και ητανε οι φωτογραφιες του(ααχχ)
Εκεινος ο φουκαρας ο Δημητρης ερχοτανε να περασει, στη δουλεια του να παει και εγω μες τη μεση με τον
απ'αυτον μου τουρλωμενο, αντε μη πω πως.
Ο κακομοιρης ο Δημητρης τι δεν εκανε να με ειδοποιηση.Αφιξη αεροπλανου να ητανε λιγοτερο σαματα θα ειχε κανει
Τι εβηχε καθως ερχοτανε, τι σκουντουφλαγε απο εδω και απο εκει, τι τα ποδια του βροντουσε κατω,
λες και ητανε παλι στη σχολικη παρελαση, εγω στον κοσμο μου.Χαμενη εντελως
Ε καλα δεν μπορουσε να περιμενει εκει μεχρι αυριο που η αφεντια μου θα μαζευε τον απ αυτο της.
Στριμωχτικε και περασε.Στην αρχη ξαφνιαστηκα.Γυρισα ετοιμη να του ριξω τον φουσκο του.
Ουτε που τον ειχα αντιληφθει οτι ερχοτανε.Μετα ηρθανε ολα εκεινα τα σινιαλα της αφιξης που εγω ειχα αγνοηση
Να και το αλλο με τον Νικολακη στο ανσασερ.Και εκεινο ητανε αλλιως.Ο καημενουλης...
Το πρωι εγινε.Μονος του κι αυτος ο φουκαρας, αλλα δεν τριβεται.Δηλαδη να κι αυτος μα ειναι λιγο αλλιως
Το βλεπω στο βλεμα του.Δεν εχει τιποτα πονηρο.Αλλα ενα χρονος μοναχος του....Μικρο παιδι, ουτε εικοσι δεν ειναι.
Και ευαισθητο παληκαρι.Ολοι το ξερουν αυτο.
Ενα χρονο τωρα ολο και καποιες κοπελιες τον πλησιασαν, αλλα να τα λεμε και ολα και εκεινες ετσι τον πλησιαζαν
Σα να τριβονται.Δεν τριβοντουσαν αλλα να ετσι ητανε.Και εκεινος ο καημενουλης να τραβιεται.
Τη καλη του σκεφτεται ακομα.Αλλα να εκει στο ανσασερ σημερα ειχε σχεδον κολησει επανω μου
Δεν λεω, γεματο κοσμο ητανε, αλλα τοσο πολυ? Αλλα παλι το εβλεπα στο βλεμα του, στο πρωσωπο.
Δεν ερχοτανε για αυτο.Απλως ενα αγγιγμα ηθελε.Κατι να σπασει η μοναξια.Να ετσι φιλικο.
Οσο το σκεφτομουνα, εβλεπα και την δικη μου μοναξια.Μονο που δεν εκλαιγα.Και για τους δυο μας.
Καλα που στους δυο τελευταιους οροφους ημουν μονη στο ανσασερ και λυθηκα στο κλαμα.
Μπαινωντας στο γραφειο ειχα σκουπισει τα δακρυα αλλα τα ματια ακομα κοκινα.
Το ειδα αλλα οχι στα δικα μου.Το ειδα στα ματια της Στελλας οπως εμπαινα.Ετσι οπως με κοιταζε.
Αλλα δεν ειπε τιποτα.Ηξερε τι περνουσα.Θα νομιζε οτι εκλαιγα για εκεινον παλι.
Τι να πεις και τι να εξηγησης...
Τι ωρα να πηγε?
Τρεις και τεσσερα λεπτα!!
Επιτελους.Ωρα για σπιτι.Μπανιο, καφε και χουζουρι στο κρεβατι.Επιτελους κατι ευχαριστο
Αυτο πρεπει να ειναι νεο παγκοσμιο ρεκορ.
Τρεις και δεκαεξι, εχω μαζεψει τα πραγματα μου και ειμαι ηδη στην εξοδο.
Μεταλιο θα επαιρνα στην ολυμπιαδα.
Ειδες τελικα που ητανε απλο?
Ερχεσαι το πρωι, περνουν οχτω ωρες και τελειωσε...
Ενταξει καλα, με δουλεια, με εκεινα τα τριψιματα που λεγαμε, εκεινον να εμφανιζεται σαν οραμα καθε τρεις και λιγο,
και τρια πακετα χαρτομαντηλα κλαμα
Θεε μου ετσι οπως παω εγω θα χαλαω στη δουλεια πιο πολλα σε χαρτομαντηλα απο οσα ειναι ο μισθος μου
αααα ΦΤΑΝΕΙ!!
Τα ειπαμε και τα ξαναπαμε.Θα ζησουμε μονες εστω και φθινοπωρο
Ετσι μπραβο κοριτσι μου.Παληκαρι.Περπαταμε σταθερα και με αυτοπεποιθηση να δειξουμε σε ολους οτι ειμαστε δυνατες
Μπραβο! Αυτο ειναι
Μεχρι που πεφτουμε πανω στον καδο των σκουπιδιων, στριμωχνομαστε αναμεσα στα παρκαρισμενα αυτοκινητα,
μας τρελαινει ο θορυβος και τοτε ξαναβλεπουμε την συνεφια..
Και να παλι η αναγκη εκεινου.Οχι της συντροφιας μα εκεινου
Τι παλικαρι μου λες... Εγω δεν μπορω να κανω βημα.Ετοιμη να τα μπηξω ειμαι παλι.Να το δεξι το δακρυ κυλησε παλι
Μα τοτε...
Ενα αγγιγμα, μα οχι απο εκεινα που λεγαμε.Να ενα μικρο χερακι να μου τραβα το μανικι..Και μια φωνουλα
Ενα μικρουλι αγορακι, γυρω στα εφτα.Μπορει και εξη
Απο εκεινα στα φαναρια, που πλενουν τα τζαμια η πουλανε πραγματα.Τα εχω δει πολλες φορες.Τα καημενα...
Και μετα καθομαι εγω και κλαψουριζω σαν δεν ξερω τι...
Αυτος ο μικρουλης ειχε λουλουδια.Ενα καλαθι πιο μεγαλο κι απο αυτον, γεματο υπεροχα φρεσκα τριανταφυλλα
"Καλε κυρια, παρτε ενα λουλουδακι.Παρτε το σας παρακαλω"
Χριστε μου τι φωνουλα ειναι αυτη.Ημουν που ημουν ετοιμη να τα μπηξω.Αντε τωρα να σταματησω
Κατσε να του δωσω παραπανω για το λουλουδι.Το αξιζει.Εστω και για την φωνουλα του μονο.
"Οχι οχι κυρια.Δεν θελω λεφτα.Σας το κανω δωρο.Να ετσι να μην κλαιτε.Ειστε πολυ ομρφη για να κλαιτε"
Και ετσι το αφησε στο χερι και εφυγε.Και εγω να προσπαθω να συνελθω.
Κοιτα τι μπορουν να σου κανουν οι αντρες πριν καλα καλα μεγαλωσουν
Να μην πω κοιτα τι κανουν οι αντρες πριν μεγαλωσουν και δεν το κανουν αφου μεγαλωσουν
ααααα οχι, οχι παλι.
Στο κατω κατω ο μικρουλης μου εφτιαξε την μερα."ειστε πολυ ομορφη για να κλαιτε"
Ποσες το ακουσανε αυτο σημερα?
Εγω παντος το ακουσα
Τα ξεχναμε ολα και προχωρουμε.Καλα που ητανε και αυτος ο μικρουλης
Αλλα εγω γαιδουρα δεν ειμαι.Θα του τα δωσω τα λεφτα.Νατος εκει κατω στο φαναρι ειναι
Δεν θα τα παρει μα θα του τα δωσω αλλιως.Να ετσι σταματησα τον νεαρο που εβγαινε απο το φροντιστηριο
Καλο παιδι φαινοτανε.Του εδωσα λεφτα να παει να του αγορασει ολο το καλαθι.Να του δωσω και εγω χαρα του μικρουλι.
Να μην ειμαι γαιδουρα.
Κρυφτηκα αλλα εκατσα στην γωνια να βλεπω.Καλο παιδι ο νεαρος αλλα κατσε να ειμαι σιγουρη
Παντως, αν σκεφτεις πως αρχισε η μερα τοτε δεν παμε κι ασχημα.
Να ο νεαρος.Στο φαναρι.Τα παιρνη ολα τα λουλουδια.Να κι ο μικρουλης.Πετωντας φευγει..
Πολυ το χαρηκα, κοντευα να ξεχασω πως ειναι να δινεις λιγη χαρα.Λοιπον καλα παει η μερα.Πολυ καλα
Δρομο για το λεωφορειο τωρα μην φαμε ολο το απογευμα στους δρομους
Αρχισα παλι να περπατω και τον σκεφτομουν.Οχι οχι εκεινον.Οχι.
Τον μικρουλι.Βρε τι μου εκανε ενα τοσοδουλι ζουζουνακι!!
Μου αλλαξε την μερα ολη.Σχεδον χοροπηδω περπατωντας.Να οπως τοτε στα εξη οταν πηγαινα στην πρωτη.Ετσι με εκανε
Ισα με την ηλικια του.Ωχ με πηρε μαζι του δηλαδη?Βρε τι σου ειναι αυτοι οι αντρες.Απο μικροι το εχουνε αυτο.
Αλλα δεν με νοιαζει.Η μερα ειναι ωραια, εμενα μου ειπανε οτι ειμαι ωραια, πισω απο τα συνεφα εχει εναν ηλιο
ζεστο και το φθινοπωρο θα φυγει.Που θα παει? Δεν θα φυγει?
Να και θεση για να κατσω στη σταση.Τι θελω και γκρινιαζω? Τα παντα πανε καλα.Κοιτα και το κοριτσακι διπλα
Κουκλιτσα δεν ειναι?Της χαμογελαω.Τι χαμογελαω.Χασκογελω πες καλυτερα.Σε εκεινη.
Να και αυτη εμενα κοιταζει.Κοιτα κατι μεγαλα ματια.Τελεια.Τ-ε-λ-ε-ι-α
Απιστευτα ματια.Νομιζεις οτι θα μου μιλησει ετσι οπως με κοιταζει.Ωχ το κανει!!
"Τι ωραιο χαμογελο που εχετε...Σαν τη θαλασσα πλατυ.Θελεται να γινεται η μεγαλη μου αδερφη?"
Ε αυτο τωρα? Τι να πει κανεις.Εγω παντως καταπια την γλωσα μου.Να τα μπηξω ημουν παλι.
Τι να του πω του παιδιου...Με κοιταγε και η μαμα με ενα χαμογελω ολο συμπαθεια...
Με κοιταγε και ο μπαμπας, μα με εκεινο το βλεμα το αλλο, αλλα ουτε που με νοιαξε τωρα.Σημασια δεν εδωσα
Τι να μου χαλασει τη μερα τωρα..Τιποτα δεν μου τη χαλα.
Λες και μπηκα σε ταινια του σινεμα.
Λες και δεν περιμενα το λεωφορειο εδω αλλα το μετρο στο παρισι σε καποια απο εκεινες τις γαλικες ταινιες.
Με πολυ ατμοσφαιρα και υπεροχες μυστηριωδεις (ερωτικα μυστηριωδεις) γυναικες.Ναι καπως ετσι νιωθω
Βεβαια λεωφορειο ηταν.Αυτο δεν αλλαζε
Αλλη εκπληξη αυτη.Μα πως πεταχτηκανε πανω ετουτα τα παιδια.Του λυκειου ητανε.
Σαν ελατηρια σηκωθηκανε για να μου δωσουνε θεση
Να αυτο ειναι.Αυτο ειναι ο ορισμος της καλης διαθεσης.
Αν γινοτανε το πρωι αυτο, εγω θα αισθανομουνα πολυ γρια.Μα τωρα εγω αισθανομαι υπεροχη, σαν να ειμαι η μοναδικη
γυναικα στον κοσμο.
Ε καλα οχι και στον κοσμο.Πες στο λεωφορειο καλυτερα
Μωρε στον κοσμο.. καλα λεω στον κοσμο.Κοιτα ολα ετουτα τα ωραια που γινανε.Ναι στον κοσμο
Κι οπου να 'ναι φτανω και στο σπιτι.Ωρα για ξεκουραση και να απολαυσω η δοξα μου.
Να που την ψωνισα και εγω.Κοιτα να δεις που σε λιγο θα αρχισω να παιζω την Κλεοπατρα.
Μπα και γιατι οχι?Καλυτερη ητανε αυτη?
Ωχ!! Θα περασουμε τη σταση.ααχχχ αυτες οι φλυαριες θα σε φανε.
Τρεχα στην πορτα τωρα και προσεχε και τον απ αυτο σου μην εχουμε ατυχηματα.
Ωωχχ νερα στη σταση.Για να σε δω τωρα κυρα μου που μου ηθελες γοβα και φουστα εφαρμοστη
Για να σε δω τωρα να κανεις αλμα σε μηκος
!!
Τι ειναι τουτο παλι?
Αυτος ο νεαρος στην σταση...
Θεε μου τι γινεται σημερα?
Αυτος απλωνει το μπουφαν του πανω στα νερα.Να μου απλωνει το χερι τωρα.Να να τα μπηγω δεν μπορω
Ουτε καταλαβα πως κατεβηκα.Μονο την υποκλιση ειδα.Κολησα εκει περα χωρις να καταλαβαινω τιποτα
Και εκεινος χαθηκε.
Μα τι εγινε?Εγινε?
Δεν καταλαβαινω τιποτα.
Ψυχραιμια.Πενηντα μετρα μεινανε
Ψυχραιμια.Οπου να 'ναι φτανουμε.Ηρεμα, αργα και σταθερα και ολα θα πανε καλα
χαχαχα Κι απο οτι φαινεται αν δεν πανε καλα θα πανε καλυτερα
χαχαχα
Σαν εφηβη χαχανιζα.Και σαν μικρο κοριτσακι χορευα-περπαταγα.
Ελα ηρεμησε.Δεν ειναι τιποτα.Βαζουμε το κλειδι στην πορτα, μπαινουμε μεσα και κλειδωνουμεεε
Μετα ειναι ολα υπο ελενχο, φτιαχνουμε καφε, παμε στο μπανιο και περναμε δυο με τρεις ωρες μεσα στον αφρο
Αψογο σχεδιο.Πολυ το χαρηκα
"κλικ" και μπηκαμεεε..
ΩΩΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧ Τι ειναι τουτο παλι!!
Θεε μου τι μου κανεις σημερα.Τι ειναι αυτος ο στροβιλος?
Να τα μπηγω παλι.Μα ποια τα μπηγμενα? Αυτα δεν ειναι δακρυα πια.
Που βρεθηκανε ολα αυτα τα ροδοπεταλα.Και πως γυρνουν ετσι γυρω γυρω?
Πανω κατω δεξια αριστερα παντου.Μα τι γινεται επιτελους??
Θα μου εξηγησει κανεις?
"Εγω"
!!
Τοτε τον ειδα.Με ολα τα δακρυα, τα ροδοπεταλα, τις εικονες, το αγορακι, το κοριτσακι, τους νεαρους, το παληκαρι
και ολα αυτα δεν μπορουσα ουτε να τον δω
Μα τωρα τον ειδα.Ειναι εδω.Ο καλος μου.Ηρθε
Χριστε μου...
Πεφτω πανω του και τα εχω οχι μπηγμενα...λειωμενη στο κλαμα ειμαι
Τι πεφτω πανω του λεω... χωνομαι, χανομαι
Μες την αγκαλια του πεφτω σαν να ειναι πηγαδι και με ρουφα
Δεν μιλαω.Κουβεντα.Μηπως μπορω?
Μονο κλαιω.
Μα που βραχηκε ετσι αυτος?Μα τι χαζη που ειμαι.. εγω τον εκανα ετσι.
Χριστε μου θα μου πουντιαση.Μα τι λεω τωρα? Αυτος δεν παθαινει τιποτα.Ποτε.
Θεε μου τι μερα μου φυλαγες για σημερα.Ολα τα καλα μαζι? Ποια καλη πραξη μου ξεπληρωνεις?
Σιγα μη μου απαντησει.Ετσι ειναι αυτος.Κανει το καλο και φευγει.
Και μας κανει εμας εδω να κλαιμε με τις ωρες.Και εκεινος τωρα θα με περναει για τρελλη.
Τι να του πω, πως να του εξηγησω?
Η μηπως ξερει?Μα δεν μπορει.Μπορει?
Τραβιεμαι να τον δω στα ματια και...
Θεε μου..Αυτος?
Ολα αυτος? Και το λουλουδι, και το κοριτσακι? Ολα?
Και στο λεωφορειο παλι αυτος?Μα πως ηξερε?Και ο νεαρος στη σταση?Μα πως??
Ουτε να σταθω δεν μπορω.Ξαναπεφτω πανω του.Ξαναχανομαι εκει μεσα.Στην αγκαλια του
Νεος κυκλος τον δακρυων ανοιγει.Να δεις που θα τον πουντιασω στο τελος κι ας μην παθαινει τιποτα αυτος
Να δεις
Και τοτε αρχισε να μου σιγοψιθυριζει...
"Συνχωρα με αν σε 'κανα να κλαις
δεν ειχα οδηγο, δεν ηξερα γιαυτες
για τουτες τις ευκολες στιγμες
εγω ηξερα τα δυσκολα
τα κρισιμα, τα σοβαρα
τις μαχες τις μεγαλες
συνχωραμε αν σε εκανα να κλαις
μα σαν σημερα θα το ξανακανω
ετσι οπως σημερα να κλαις
για παντα μεχρι να πεθανω"
-----------Τελος------------
Σημ: Κοριτσια αυτο εδω δεν ηταν το δικο σας ονειρο. Δεν ηταν το τι θελετε εσεις να ζησετε.
Αυτο εδω ηταν το δικο μας ονειρο.Το πως θελουμε εμεις να σας κανουμε να νιωσετε. Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2004 | |