Χωρίς τίτλο

Δημιουργός: Oblivion land, Ειρήνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι να κάνεις απόψε;
Ποιες σκέψεις τρέχουν στο μυαλό σου; Πονάς; Κι αν ναι, γιατί σιωπάς; Γιατί δεν διεκδικείς αυτό που νιώθεις ότι σου ανήκει, ότι σου πρέπει, ότι σου αξίζει; Γιατί στέκεις βουβός και μ' αφήνεις να φύγω;

Έκανες λάθος και το ξέρεις. Ίσως πάλι να το έκανα εγώ. Μα δεν αντιδράς. Στάση ζωής άραγε αυτή η μη πρωτοβουλία; Δειλία; Αδιαφορία; Ή πόνος που καλύπτεται πίσω από το πέπλο της αξιοπρέπειας;

Δεν ήθελα να με διεκδικήσεις. Ήθελα να μην φτάσουμε στο να χρειαστεί να διεκδικήσει ο ένας τον άλλο. Τόσο απλά... Μα τελικά έγιναν όλα πολύπλοκα, σύνθετα, χαμένα σε λέξεις, συζητήσεις που πρέπει να γίνουν, διαλόγους και αντίλογους...

Γαμώτο...

Ξέρω ότι ξενυχτάς, όπως κι εγώ. Μας χωρίζει ένα χιλιόμετρο μονάχα. Δύσκολο να το διαβεί όμως κάποιος, όπως και να σηκώσει το τηλέφωνο και να πει "σ' αγαπώ", αυτό μόνο.
Δύσκολο και να συγκεντρωθώ, να συνεχίσω την καθημερινότητά μου απλά, αβίαστα, όπως θα έπρεπε να είναι. Δύσκολο και να σου πω αυτά που ξέρεις ότι θ' ακούσεις όταν σου είπα ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο μόνη μου να σκεφτώ.

Δεν έχω κάτι να σκεφτώ παραπάνω. Εκτός από το πόσο με πονάει η απουσία σου. Και το πόσο με τρομάζει το γεγονός ότι η απουσία αυτή θα γίνει μέρος της καθημερινότητάς μου από δω και μπρος.

Κι εσύ τα ξέρεις όλα όσα σου ζήτησα το χρόνο να σκεφτώ. Στα είπα, πολλές φορές. Δεν ήθελες να τα καταλάβεις; Ή μήπως η ανοχή, οδήγησε σε κατεστημένο;

Δεν ξέρω πια... Ειλικρινά, δεν ξέρω.

Μαζεύω δυνάμεις να σ' "αντιμετωπίσω". Να σταθώ απέναντί σου, να σε κοιτάξω κατάματα και να σου πω όλα όσα ήδη ξέρεις. Όλα όσα θα μας κάνουν δυο ανθρώπους που πιθανόν να συναντηθούν τυχαία στο μέλλον.

Γαμώτο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2007