Αληθινά ψέματα (child in time)

Δημιουργός: MASTER

Στον TAS

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα σου περιφέρονται οι ναυαγοί σταυροφόροι
που ποτέ δε βρήκαν τ' άγια χώματα.
Τα ταραγμένα νερά του μυαλού
ασφυκτιούν για την έξοδο
προς το χωροχρόνο του ασήμαντου.

Το ελέγχεις, τελικά, το μυαλό σου;
Ή μήπως η σκέψη, τρομερή σαν το δαίμονα,
σε καταδυναστεύει και σε φυλακίζει
ανήμπορο, μέσα στο ίδιο σου το σώμα;

Μια στάλα συμπόνια να στραγγίξουμε
από το γλυκόπικρο κορμί της αγάπης.
Αυτό ζητάμε όλοι τελικά...

Αργοπεθαίνω σε κάθε σου μνήμη.
Ξέρω, θα με ήθελες ακόμα παιδί.
Ναι...αυτό χρειαζόμαστε, έτσι δεν είναι;
Μια ανάσα παιδικής αθωότητας.
Έλα! Άγγιξέ με για μια τελευταία φορά...
Αλλά θα είναι η πρώτη αληθινή.
Λοιπόν; Για δες καλύτερα...
Είμαι άντρας πια, απίστευτο δεν είναι;
Ξέχασα να κλαίω...
και οι σφαίρες στο στήθος μου
καρφώνονται όλο και πιο δύσκολα.
Δε βλέπω και μεγάλη διαφορά, ξέρεις...

Κοίτα τη σκιά στον τοίχο.
Ένας άνδρας που γέρνει το κεφάλι του...
Αυτό είμαι, αυτό έγινα, αυτό έμεινα,
έτσι με έφτιαξαν.
Κι έτσι με ξαναβρίσκω εδώ,
περιμένοντας τον αποστρακισμό της σφαίρας
με τα μάτια κλειστά...

Άραγε τι είναι πίσω από αυτά που έβλεπα;
Οι λακκούβες της σελήνης, τα βουνά της Αφροδίτης...
Γιατί δε θέλω να πιστεύω πως όλα...
όλα αυτά τα ξημερώματα,
όλα αυτά τα παιδικά μεθύσια του χρόνου,
όλο αυτό το τσίρκο του έρωτα,
όλος αυτός ο πόνος δεν μπορεί...
Δεν μπορεί να είναι απλά ένα ψέμα!
Δεν είναι ψέμα οι φριχτοί εφιάλτες.
Δεν μπορεί να είναι ψέμα η σμέρνα,
το φίδι, το σκοτάδι, η ταντάλεια δίψα μου.
Δεν μπορεί να είναι ψέμα
το μίζερο είδωλο του καθρέφτη.
Δεν είναι ψέμα η βόμβα,
δεν είναι ψέμα ο θάνατος!

Με τα μάτια κλειστά
κι έχοντας γείρει το κεφάλι,
αρχίζω να αναρωτιέμαι:
Μήπως και η αγάπη είναι αλήθεια;


[align=right][I]Σεπτέμβριος 2007, Θεσσαλονίκη.[/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2007