Πάει καιρός

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

αφιερωμένο....δεν μου βγήκε παραμυθάκι βέβαια..... μέραα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=georgia][color=black]Γιομάτο φωνές το στόμα ‘
χέρια θαμμένα στην άμμο,
λεπτή σιλουέτα η νύχτα πια , μες την ομίχλη οπισθοδρομεί.
Πάει καιρός που ο άνεμος άγγιζε τούτα τα σπίτια...
Λύγιζες κι εσύ, τότε ...Παλιά.... Μισή ηδονή – μισή οδύνη.
Γυναίκα ‘ σε έλεγαν κι έκοβες θάλασσες με τα μαλλιά σου.
Έφτιαχνες μπουκέτα μ’ αυτές και με ότι χρύσιζε απ’ τις ανατολές,
καταγόσουν απ΄ τη ζωή .Μα ζούσες στην πόλη.

Νερό , νερό , αίμα ,
Τολμούσες να πεθάνεις
Νεκρή ,. Νεκρή , στάχτη και χιόνι..


Λευκά σινιάλα η ψιλή φωτιά
και τ’ απομεινάρια της , κογχύλια και αχιβάδες.
Κρίμα στο καράβι που φεύγει....
Κρίμα στον αστρίτη που συσπειρώνεται στα φιλιατρά της σκέψης μου.
Οι κόρες των ματιών σου βιασμένες από τα στίφη των δακρύων,
γιομάτο νύχτες το στόμα,
χέρια που σκάβουν παρελθόν,
κι από τις άγριες φωλιές των οιωνών
βρέφος , βρέφος , μήτρα..
Καταραμένο μπλε.
Νεκρή , νεκρή , δροσιά και σαγήνη..

Ω ! Στη μνημοσύνη ναυάγιο’
Τριμματισμένο απ’ τα φτερά των γλάρων,
σφιχτά , στον ορίζοντα και τη χίμαιρα
και στα βουβά παλάτια των χρωμάτων ..

Τώρα που ο ήλιος πλουμιστός μου φτάνει , στάλα – στάλα
από τα βάραθρα του σύμπαντος ως Έγερση κατακόκκινη,
πώς να διαπράξω τον έρωτα ;
Με το καρφί στην παλάμη...
Τα χέρια , κλεψύδρες στην άμμο...



Πάει καιρός που είχα κόκκινα κρόσσια στο χαμόγελο.
Εδώ φυτρώνουνε πια άνθη υπεργήινα...
Στα όνειρά τους υποκλίνομαι.
Αγάπη , αγάπη .. Απώλεια.. [/font][/color]



{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2007