Κάθετη Πτήση

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Από κάτω προς τα πάνω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Mονόδρομος...[/I]

[I]Με βήματα ξεκίνησα μπροστά πατώντας στου ονείρου τα κενά
τους ουρανούς φαντάστηκα απ’ την εικόνα πιάστηκα
μα ύστερα την άφησα ταξίδεψα συνάντησα πηγές και ποταμούς.
Ποιο τραγούδι μας καλεί; γιατί μοιάζουμε πολύ άνθρωποι απ' άλλη γη;[/I]


Στου ύπνου τις πύλες τρεις φορές σ’ αρνήθηκα.

Με μάγεψες Μορφέα κι αποκοιμήθηκα.
Θα υποταχθώ στου Ορφέα το προανάκρουσμα
στης νύχτας το σκοτάδι ξαναθυμήθηκα
στης μουσικής τον πύργο θα οδηγηθώ
στης νότας φα τη ζάλη θα βυθιστώ.
Ποια μουσική ταξίδεψε τα ονειρικά μου μάτια;
Ποια όνειρα ξανάσβησε της νύχτας η βροχή;
Ποια όνειρα ξανάζησες σε μάταια μονοπάτια;
Οι ψευδαισθήσεις θύμισαν της προδοσίας φιλί.
Από κάτω προς τα πάνω απ’ το χάος ως το φως
της ανησυχίας το πέπλο ξεσκεπάζω μοναχός.

Από κάτω προς τα πάνω απ’ τη γη στον ουρανό
σκαλοπάτι μόνος φτιάχνω ας μην είναι σκαλιστό.
Τοίχο άφησε ο νους μας πνεύμα ακατέργαστο
μόνος διαπερνώ σαν ήχος το αδιαπέραστο.
Μες στη σκέψη μου αφήνω ουρανό ξεσκέπαστο.
Αιωρούμενος στο χάος το σκοτάδι συναντώ
από το μηδέν αρχίζω, με τις σκέψεις πολεμώ.
Μοιάζουν οι εικόνες λάθη που γεννάει το μυαλό
όνειρα και διαφημίσεις από υπόγειο σταθμό.
Πράκτορες που ζωγραφίζουν κάγκελα και φυλακές
από κάτω προς τα πάνω από το τώρα ως το χθες.
Ανοιχτά κρατώ τα μάτια για ν’ ανοίγω μονοπάτια
η απορία εντολή, θυρωρός ένα παιδί.

Πέταξα μ’ ακόμα έχω πράγματα στα χεριά μου.
Από την αρχή κρατιέμαι και πατώ σε μια στιγμή.
Γη της μάνας ο μαγνήτης με τραβάει με στοργή
μα εγώ αναζητάω πιο ψηλά τις εντολές
τ’ όνειρο παραμερίζω και αμφισβητώ όσα λες.
Λύνω αφήνω και πετάω σ’ ένα δρόμο ερημικό
σε μια κάθετη πτήση κάτι άλλο ζητώ. Λέω ν’ ανησυχώ
να νικήσω τ’ όνειρό μου και τον ψεύτικο θεό μου.
Το σκοτάδι δίχως άστρα μοιάζει πιο αληθινό
απ’ τις μάταιες ψευδαισθήσεις που μ’ ανάγκασε να δω.
Τ’ όνειρο το κοσμικό του σταματάει η ζωή
η αλήθεια δίνει μάχες ψέματα ρίχνει στη γη.
Δίνω κάτι παραπάνω θυσιάζω τη στιγμή.
Ποιος θα ορίσει τη θυσία; Με ποια αξία; ποια τιμή;
Μια στιγμή που δε δεσμεύει την αλήθεια που θα βρω;
Κάτι δίνω κάτι αφήνω σ’ ένα δρόμο ερημικό.
Και πιο πάνω τι υπάρχει όνειρο ή αληθινό;
Και πιο μακριά τ’ αγκάθι ή βελούδο θεϊκό;

Προσκολλήσεις διαφημίσεις γέμιζαν τη φυλακή
άδειαζα τον ουρανό μου κι ήρθε πάλι το πρωί.

Matrix...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2007