Τέλος

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΛΕΝ Σ' ΑΓΑΠΩ, ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΝ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είσ' εσύ μια σκιά
Κι είμ' εγώ ουρανός που όλο βρέχει
Η δική μου ζωή
Μια εικόνα θολή που όλο τρέχει
Τα τσιγάρα βαριά, ο καπνός μ' έχει κάνει κομμάτια
Σου 'χα πει σ' αγαπώ μα εσύ με κοιτούσες στα μάτια.

Μη δακρύζεις λοιπόν
για όσα πρέπει απόψε να γίνουν
στο δικό μου παρόν
οι πληγές της καρδιάς μου δεν κλείνουν.

Είσ' εσύ μια βροχή
Κι είμ' εγώ μια σταγόνα στο τζάμι
Η δική μου χαρά
είναι να 'σαι καλά και μου φτάνει
Το ποτό μου εδώ, συντροφιά κι οι μέρες περνάνε.
Μου 'χες πεις δεν μπορώ
και οι λέξεις αυτές με πονάνε.

Μη δακρύζεις λοιπόν
για όσα πρέπει απόψε να γίνουν
στο δικό μου παρόν
οι πληγές της καρδιάς πια δεν κλείνουν

Είσ' εσύ μια φωτιά
κι είμ' εγώ μια σπίθα που μόνη πεθαίνει
η δική μου στιγμή
Φυλακίζει τον πόνο μα μένει.
Τα λουλούδια νεκρά σα να πέθαναν μες το βάζο
Λες θα φύγω ξανά, μες τα μάτια εγώ σε κοιτάζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2003