Ξένος

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

"Αφήνεις πάντα ένα φιλί εκεί που λείπεις... πικρό" (Γ.Τ)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στης αναβάπτισής μου το ασυνείδητο
και στα δειλά μου ανοίγματα στο μέλλον
που οργισμένο έθαβε τα φιμωμένα δράματα
-θύματα εποχών ανυστεροβουλίας-
εκεί, ναυάγησε της λύπης σου η βάρκα

Δυο κόσμοι φαινομενικά αταίριαστοι
βρέθηκαν να χαϊδεύουν τις ανάγκες τους
και να ζεσταίνουνε τα χνάρια τους
που άφηναν οι απελθούσες αλλαγές
πάνω στο σώμα του εσώτερου χειμώνα

Τρυφερά κι απελπισμένα τα χαμόγελα
παράταιρες κι απείθαρχες οι επιθυμίες
σπίθες κι επιφωνήματα τα βλέμματα

Κι ορέχτηκε το αύριο τον ουρανό του
και κούρνιασες στο σώμα μου
σαν την αρνητική μου έκδοση
και σφάλισα τα μάτια στην ηρεμία
του βρέφους που ξανάγινε αγκαλιά

Την εσωστρέφεια της οργής μου
και των ονείρων μου τα ατελέσφορα
τα πυρπολήσαμε σε παθιασμένες εκδοχές

Τις ώρες, τις χάραζα στα μάρμαρα
Τις νύχτες, τις χάριζα στο σύμπαν

Ο έρωτας καλπάζει στις ψυχές
και σπαταλιέται στα δευτερόλεπτα
όπως του πρέπει
αβάσταχτα

Στην επόμενη γωνιά μας αναμένουν πάντα
του αύριο τα φαντάσματα κι οι τρόμοι
άλλων, αλαργινών πατρίδων

Μα όσο μένει η ατμόσφαιρα απροσδιόριστη
ξαναβρίσκω τις άρρυθμες ανάσες σου
σφηνωμένες στα μαξιλάρια βλέφαρά μου
και το τραγούδι σου ακούω στα ξέφωτα
στου παραλογισμού μου το φθινόπωρο

Στο χείλος μιας ανοίκειας απόδρασης
ξεπρόβαλες σαν ξένος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2007