Μια αγκάλη ροδοπέταλα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Σαν καλημέρα... - αφιερωμένο -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς να σταλάξω στον πικρό σου τον καφέ
Σαν κόκκος ζάχαρης στα χείλη σου να λιώσω
Να πιω το γέλιο ανθισμένου καντιφέ
Όλον τον έρωτα του κόσμου να σου δώσω...

Γυρνούν οι δείκτες στα ρολόγια σαν τρελοί
Περιγελούν την άχρωμη την προσμονή μου
Ρίχνουν φαρμάκι στ' αδειανό μου το κορμί
Βαθιά μεσάνυχτα σκοτώνουν την σιωπή μου...

Κι εσύ με χέρια αδειανά να με ζητάς
Φωτιά να βάζεις στα χαρτιά και στα βιβλία
Σε μάχες άνισες μονάχος πολεμάς
Ν' αλλάξει ρου για μας τους δυο η Ιστορία...

Δεν το μπορώ να σ' αγαπώ και να πονάς
Κι είναι αργά.. πολύ αργά πια για να φύγω
Εσύ τα πόδια τα γυμνά μου προσκυνάς
Κι εγώ μια αγκάλη ροδοπέταλα ανοίγω...





13-10-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2007