Στον ανεκλπήρωτο έρωτα

Δημιουργός: Benedikt

Σε στίχο ελεύθερο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θάλασσα αγάπη,
άλλοτε ψυχές και ελπίδες ζωντανεύεις,
στα χρώματα του πάθους και του λάθους σαν κυλάς
και άλλοτε τα πλοία μας σε τρικυμίες σέρνεις
με έρωτες κύματα και τ' ουρανού κραυγές.
Στο φλοίσβο του νερού του αλώβητου
η αρμύρα και οι καημοί τα κόκκαλα των ναυαγών τσακίζουν.
Και τα γαλάζια μας όνειρα μια γοργόνα ζωηρή, σαν ιδέα, σέρνει
και με τα πάθη μας γελά.

Θάλασσα αγάπη,
μυστήριον αιώνιο, άβατο στο πέρασμα των χρόνου.
Στο όνομα σου έρωτα, μάνες τους γιους εχάσανε,
κάτω απ' της ρούγας το πλατάνι κόρες πολλές εκλάπησαν
και άλαλοι οι πατεράδες τους κλαίγαν κρυφά κάθε νυχτιά.
Κι ό,τι τρανό και φοβερό ανθρώπου νους σκαρώνει
για μια βαθύτερη ανάγκη αγκαλιάς το πραγματώνει.

Θάλασσα αγάπη,
κι αν το μυαλό απάτησα και τη σκέψη μου φυλάκησα
την καρδιά δε γιάτρεψα...
Και άνθρωπος μισός, χωρίς το άλλο έταιρο, στο δρόμο προχορώ
την ευτυχία για να βρω σε άλλες αγκαλιές που φέρουν τη μορφή σου.
Αγάπη δηλητήριο, του κόσμου το μυστήριο, σα θάλασσα το σκέπασες.
Κι αυτούς που ψάξαν το θησαυρό να βρουν, αγία,
άλλους τους αποθέωσες και μας μας καταπόντησες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2007