Όλα τα όνειρα σβήνουν το πρωινό

Δημιουργός: sofi_arg

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοιτάζω στο τζάμι να πέφτουν σταγόνες
μέσα μου στάζει αυτή η βροχή
πεθαίνουν στο χώμα οι σκέψεις μου μόνες
τώρα που λείπεις και πάλι εσύ.

Νομίζω πως κάπου τυχαία σε είδα
μα ίσως ανάμνηση να 'σαι νωπή
φθινόπωρο, αέρας και καταιγίδα
σε ψάχνω παντού, μα γύρω σιωπή.

Σαν καλοκαίρι ήρθες στη ζωή μου
σαν ένα όνειρο που βγήκε αληθινό
με μάγεψες και έγινες πνοή μου
μα όλα τ' όνειρα σβήνουν το πρωινό.

Χειμώνας με τυλίγει και σωπαίνω
σκοτάδι μου γεμίζει την ψυχή
να ζω την απουσία σου μαθαίνω
θέλω όλα να τα ζήσω απ'την αρχή.

Νομίζω πως το γέλιο σου ακούω
μα μάλλον είναι ιδέα μου κι αυτό
τη λογική ποτέ δεν υπακούω
δε πρέπει πια μ'ακόμα σ'αγαπώ.

Σαν ήλιος ήρθες για να με ζεστάνεις
σαν άστρο για να κάνω μια ευχή
μα ο ήλιος δύει και τη λάμψη του τη χάνεις
και στ' άστρο η ευχή μου δε θα βγει!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2007