Ο Μονόλογος του Καζαντζάκη

Δημιουργός: Γιαννης Στιχακης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μας εγέρασε ο Ζορμπάς κι αργά πεθαίνει
κι ένα έθνος κι αυτό μαζί του βαριάνασαίνει
ο Καζαντζάκης από ψηλά κρυφά κοιτάζει
όλους εμάς λυπάται και πίκρα αναστενάζει.


< Κληρονομιά τους άφησα ότι πιο ωραίο είχα
και στη ζωή τους , δώρισα , ζεστό κομμάτι ψίχα
τους τάισα τους πότισα τους έντυσα με γνώση
κι αυτοί πια σαν τον Ίκαρο με το κερί πριν λιώσει

στο γκρέμισμα από ψηλά νιώθουν το χάδι αγέρα
νομίζουν στο τελείωμα θα δουν την άσπρη μέρα
ξεπούλησαν τα πάντα στα ψεύτικα φτερά τους
τα κόλλησαν , τα έδεσαν μαζί στα όνειρά τους

το λάθος τους εφόρτωσαν σ'ανθρώπινου θεού θυσία
το πνεύμα τους το χάρισαν σ’ αυτή την ίδια απουσία
κάθε ελπίδα έκρυψαν κρυφά σε σκοτεινό αμπάρι
τον καπετάνιο αφόρεσαν το πλοίο πριν σαλπάρει

Υιοθετήστε με κι αφήστε με ελεύθερο να χτίσω
ακούστε και λυτρώστε με για πάντα πριν σιωπήσω
πιάστε το χέρι μου σφιχτά πίσω να σας γυρίσω
αυτού του κόσμου ιδανικά εγώ ξανά θα σας δανείσω

στη γνώση της αλήθειας μου κρατήστε δυο λέξεις
δεν έφυγε δεν χάθηκε δεν πέθανε ο ήρωας Αλέξης
σας τον κρατάω ζωντανό μέσα σε πνεύμα ύμνου
να σας ξυπνά να σας χτυπά στο άγγιγμα του ύπνου >


Αφιερωμένο στην καθηγήτρια μου ,Φιλόλογος στο γυμνάσιο Ελένη Σπίθα 1980 – 1982 αν κάποιος την ξέρει … την ψάχνω !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2007