Ιουλιέττα

Δημιουργός: diafana krina

Ενας θλιμμένος Ρωμεος...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στα αιώνια σκοτάδια της αλλοπρόσαλης καρδιάς σου
Μες στους ανήλιαγους διαδρόμους που περπατώ συνέχεια
Λερώνω την ψυχή σου με των φλεβών μου το αίμα
Αγκαλιάζω το πρόσωπό σου με τα τρεμάμενα μου χέρια.

ʼγγελοι ξανθοί, καλοί συντροφικοί συνοδοιπόροι
Εξερευνούν μαζί μου το πνεύμα σου το σκοτεινό
Χλομιάζουν οι μορφές τους, τόσο ξαφνικά σκιάζουν
Η λάμια τέρας κρυφό που κρύβεις, θηλυκό

Κι εγώ πάντα μοναχός ν' ανακαλύψω προσπαθώ τις Χείμαιρες
Ενώ οι άρπυιες κατασπαράσσουν των ψυχών τα ροδοκλώνια
Με ξέβρασε σα ναυάγιο η θάλασσα στα τείχη της Καρδιάς σου
Μα μένω ανάξιος Πορθητής της Ομορφιάς σου αιώνια.

ʼνοιξε μια κερκόπορτα Ιουλιέττα μου, εσύ, χρυσή
Γιατί να στέκω μοναχός στο θλιβερό του Έρωτος βήμα;
Δέξου της Υποκρίτριας το ρόλο να παίξεις και της Απάτης
Πριν για στερνή φορά οδηγηθώ στο κρυερό μου μνήμα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2004