Σύννεφο

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Σύννεφο

~~
Μακρύναν τα μαλλιά μου και γίνανε χιλιόμετρα
σε λίγο θ’ ακουμπήσουν το κατώφλι σου

να μην τρομάζεις απ’ το χτύπημα στην πόρτα
δώσε ένα σάλτο κι ανέβα στο χαλί
ακολούθησε εκείνο το περίεργο σύννεφο, με τ’ αξύριστο πρόσωπο
και τη μεγάλη μύτη

ακολούθησε τα σημάδια μου, μετρώντας τα βήματά σου
τα χνάρια που αφήνεις στο έδαφος, είναι πληγές
απ’ τον λαβωμένο μας έρωτα

σκίσαμε την αγάπη, σαν ένα χαρτόνι
κι από μέσα της πετάχτηκε
εκείνος ο κόκκινος διαβολάκος, με την τρίαινα
- χαμογέλασε αυθόρμητα κι έτριψε τα χέρια του -

με είδε που μακρύναν τα μαλλιά μου
στον ώμο κουβαλάω το σταυρό του μαρτυρίου μου
με πνίγει η αδικία
βήχω για να διώξω από πάνω μου κάθε ευθύνη

το βλέμμα μου χαμηλωμένο στη γη
κι έτσι όπως είμαι, δε θα ματαδείς τα μάτια μου

παρά μονάχα τα μακριά μαλλιά μου
και για οδηγό εκείνο το περίεργο σύννεφο
με τ’ αξύριστο πρόσωπο και τη μεγάλη μύτη.

γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2007