Πώς να αντέξω τον δικό σου χωρισμό ; Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα.. τρίκροκο νυχτερινό αυγό για πρωϊνό του καλού μου !!...Καλή του όρεξη !! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Πώς να αντέξω τον δικό σου χωρισμό ;
Μες στον καπνό και την αιθάλη περπατώ
Στα μονοπάτια κάποιας γκρίζας πολιτείας
Στρέφω το βλέμμα μου στον μαύρο ουρανό
Έχει το χρώμα της δικής μου απελπισίας...
Τί ωφελεί μες στη βροχή να τριγυρνώ
Αφού τα πάντα είναι άδεια από σένα ;
Τον εαυτό μου δίχως τύψεις προσπερνώ
Τα όνειρά μου να μην βλέπω τσακισμένα...
Μα κι αν αντέξω.. εσύ πάλι θα ζητάς
Όσα ποτέ μου δεν θα πρέπει να σου δώσω
Στη ραγισμένη μου καρδιά θα ξενυχτάς
Κι εγώ θα τρέχω με την σκέψη να σε σώσω...
Πώς κάθε μέρα πιο πολύ σε αγαπώ
Λες και μαζί σου μια ζωή έχω περάσει ;
Το πιο πολύτιμο μου είσαι φυλαχτό
Που δεν θ' αφήσω στην ψυχή μου να γεράσει...
Έλα και άνοιξε την πόρτα την σκληρή
Που με κλειδώνει σ' ένα σπίτι στοιχειωμένο
Έλα σαν ήλιος σε μια ζήση σκοτεινή
Στο ματωμένο που μου γράψαν πεπρωμένο...
Δεν έχω μάτια γι' άλλο τίποτε στη γη
Παρά μονάχα για τα μάτια τα δικά σου
Είσαι στη δύση μου η πιο γλυκιά αυγή
Έχω στα χείλη μου γραμμένο τ' όνομά σου...
Μα σαν θα φύγεις.. έναν θάνατο θα βρω
Μέσα θα πέσω.. και ξανά δεν θα γυρίσω
Πώς να αντέξω τον δικό σου χωρισμό
Αν στην αγκάλη μου για μια στιγμή σε κλείσω ;...
19-11-2007
---------------------------------------------------------------------
Για ποιάν αγάπη μου μιλάς ;
Όσο κοιμάσαι σε μιαν άλλη αγκαλιά
Μαχαίρια γίνονται οι νύχτες και με σφάζουν
Αλλού σκορπίζεις όσα μού 'ταξες φιλιά
Τα σωθικά μου απ' τον πόνο σου σφαδάζουν...
Την καληνύχτα σου απόψε την μισώ
Απ' το παράθυρο τη ρίχνω του θανάτου
Δεν θέλω μόνη μου ξανά να κοιμηθώ
Έχασε ο έρωτας θαρρώ τα λογικά του...
Πρέπει να φύγω.. να ξεχάσω.. να σωθώ
Να σε γκρεμίσω απ' το βάθρο πού 'χω χτίσει
Να βρω κουράγιο σ' άλλη γη να πορευθώ
Προτού προλάβει η ζωή να με μισήσει...
Μ' αφού το διάλεξες να ζούμε χωριστά
Για ποιάν αγάπη μου μιλάς.. και σε πιστεύω ;
Γιατί μου τάζεις χίλια - μύρια αγαθά
Αφού κι εκείνο το φιλί σου το νηστεύω ;...
Μα είναι βλέπεις που δεν μοιάζεις κανενός
Και πώς ν' αντέξω άλλον άνθρωπο μαζί μου ;
Άσε με έστω.. προτού σβήσω αυτό το φως
Πάνω στα χείλη σου ν' αφήσω την πνοή μου...
19-11-2007
--------------------------------------------------------------------
Θέλω εσένα...
Θέλω να σβήσουνε οι άντρες απ' τη γη
Το πρόσωπό σου μοναχά να αντικρύζω
Πώς να σωπάσει μια ορθάνοιχτη πληγή
Να ξημερώσει.. και να πω : "Δεν σε γνωρίζω !" ;...
Θέλω να φύγω από τον πόθο τον φριχτό
Χίλιους θανάτους κάλλιο είχα ν' αντικρύσω
Παρά ν' ακούω κείνο τ' αναφιλητό
Που δεν μπορώ με μιαν ανάσα μου να σβήσω...
Θέλω να σ' έχω αγκαλιά παντοτινά
Να με βαφτίσεις στη ζωή σου Ευτυχία
Θέλω τα μάτια σου να γίνουν φωτεινά
Να πιεις το κάθε μου λεπτό με απληστία...
Θέλω απόψε να σε δω.. μα δεν θα 'ρθείς
Και το σκοτάδι θα με πνίξει στην σιωπή σου
Θέλω στα στήθη μου να μπεις και να χαθείς
Μα ούτε στ' όνειρο δεν βρίσκομαι μαζί σου...
Θέλω εσένα.. τίποτ' άλλο δεν ζητώ
Μα δεν υπάρχεις πουθενά σ' ό,τι αγγίζω
Ξέρω καλά πως μες στα σύννεφα πετώ
Μα επιμένεις να μην πάψω να ελπίζω...
Κι όμως απάντηση δεν έχεις πια καμμιά
Όταν ρωτάω αν γενείς ποτέ δικός μου
Έγιν' ο έρωτας που μού 'δωσες φωτιά
Κι είναι προσάναμμα.. γυμνός ο εαυτός μου
...
Μα μες στην άσβεστη ετούτη πυρκαγιά
Άδικα καίγεται.. ακόμη και το φως μου...
19-11-2007 Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2007 |