Ξημέρωσε;;

Δημιουργός: sympathy, Στέλλα Πάνου

Despair and deception, love`s ugly little twins, came knocking on my door, I let them in. Nick Cave

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καλέ μου,

πόσο μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει τη μοίρα του;
Πλάσμα μικρό και τεράστιο, που δεν ξέρω καν πού βρίσκομαι και γιατί...

Μεσόκοπη και αγέραστη Ζωή που πλένεσαι στα διάφανα ποτάμια
Παιδούλα Χαρά, αδερφή μου χαμένη, ανέμελη κι αλαφροντυμένη,
τί κοντοστέκεσαι και πισωκοιτάς...
Ελπίδα, μάνα μου, πόσα μ'έχεις μάθει...

Εγώ, η πεμπτουσία του τίποτα
Η ενσάρκωση του απείρου
Με βήμα μετέωρο, κρυφά αβέβαιο, υποσυνείδητα σίγουρο
Με χέρια χωμένα στην τύρφη να ανασύρω θησαυρούς
Με σώμα βουτηγμένο στο αίμα να γεννάω ζωή
Με καρδιά σκεπασμένη από χώμα να μοιράζω ανάσες

Οι πιο ανέγγιχτες και αιώνια άθιχτες σιωπές σας
κραύγασαν μέσα μου τις πιο αρμονικές μελωδίες...
Αποκα'ί'δια στοχασμοί μου γίνονται φάδι τεχνητών αναπνοών,
χειροποίητα σκεπάσματα λιγοστού ύπνου,
του πατέρα ύπνου του αγέρωχου...
Κύματα-αγγέλους που με φυλάνε τακτοποιώ τα πρωινά
και τους δαιμόνους στις θέσεις τους...

Τώρα τί θέλετε;
'Οχι, ευχαριστώ. Δεν χρειάζομαι τίποτα.
Αφήστε με...

Μάνα, γιατί χαμογελάς;
Αδερφή, τί περιμένεις;
Πατέρα, γιατί με ξυπνάς;

Πού πάμε; [B]Ξημέρωσε;;[/B]

Καλέ μου,

δε μιλάς κι εσύ; ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2007