Ο Πραματευτής

Δημιουργός: buteo68, Σαράντης

Σαν νέος γονιός ,σαν νέος άνθρωπος ,σαν φίλος κάποιου φίλου αυτό που πάντα με ενοχλεί είναι το ξεκαθάρισμα της προοπτικής απο τ΄ όνειρα των παιδικών ψυχών

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με μια ζυγαριά χαλκού ,δρόμους στενούς διαβαίνω
Περνώ σοκάκια σκοτεινά ,με δυο κεριά τα φέγγω

Χτυπά η αλυσίδα απ το ζυγό στο χώμα που τις σέρνω
Ανησυχούν οι γείτονες, τι κουβαλώ ,τι φέρνω

Δυο σκύλοι ανυπόμονοι ,λυσσάνε και γαβγίζουν
Μα την πραμάτεια να πουλώ δε φτάνει να εμποδίζουν

Κει δίπλα αργά τοποθετώ τα χάλκινα τα ζύγια
Και την κασέλα μου πετώ στην πλάση την επίγεια

φέγγει το άσπρο που κρατώ απ του κεριού τη φλόγα
στήνω ομπρέλα του καιρού να μην με πιάσει η μπόρα

Βάραινε ο ώμος απ το κακό που κουβαλώ στη πλάτη
ενέσεις ,κρακ, κόκα ,χασίς, λεμόνι , κουταλάκι

Μα ραντεβού έχω κλειστά στο κάτω το σοκάκι
τα φακελάκια σφραγιστά πηδούνε στο τασάκι

Περπάτησα ,κουράστηκα είπα να ξαποστάσω
Σε σκαλοπάτι μάρμαρου πατώ τον φόβο να ξεβράσω

Μιας γάτας στριφογύρισμα ,τραγούδι που πεινάει
κι ζυγαριά μου σήμερα θάνατο αργό πουλάει

Η σόλα απ το περπάτημα κόλλησε στη λάσπη
Λάσπη γίνηκαν κι ψυχές στο σκοτεινό σοκάκι

Μα φτάνει το ξημέρωμα κι ο ήλιος ανεβαίνει
Η πολιτεία γέμισε φωνές κι η ζυγαριά στημένη

Κι αν ήρθε το ξημέρωμα , κι ο ήλιος ανεβαίνει
Για πάντα θα ναι η ψυχή στη λάσπη κολλημένη

Κι ας ήρθα εγώ ,κι ας έφυγα κανείς χαμπάρι πήρε
Γιατί αργά σα περπατώ, εσύ τη πλάτη γείρε

Αφού εσένα δεν χτυπώ καμπάνα να ξυπνήσεις
Ασε εκει το διπλανό να σβήνει αναμνήσεις

Κι εσένα που σε ενόχλησα με τι δουλειά ασχολούμαι
Πραματευτής ,
Εγώ με την πραμάτεια μου ,
Τον Θάνατο πουλούμε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-12-2007