Χίμαιρα / Aν μ' αγαπούσες Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλησπέρα στιχοοικογένεια ! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Χίμαιρα...
Τέτοιο παράπονο με βρήκε
Τούτη την έρημη βραδιά
Που έφυγε από το στήθος
Η παγωμένη μου καρδιά...
Τί ωφελεί πια να κοιμάμαι ;
Πλαστές εικόνες να κρατώ ;
Γυμνή κοντά σου.. πώς φοβάμαι
Μα ντρέπομαι να σου το πω...
Κλείνω το φως.. πέφτει σκοτάδι
Τόσο βαθιά μες στην ψυχή
Θαρρείς και βρίσκομαι στον Άδη
.. Δεν συγκρατώ μιαν ιαχή...
Δεν φτάνω πια στιγμή να σμίξω
Τα βλέφαρά μου τα βαριά
Θέλω τη θλίψη μου να πνίξω
Τι είσαι τόσο μακριά...
Κι όταν φωνάζουν τα γραμμένα :
" Κοιμάται σ' άλλην αγκαλιά ! "
Φτύνω τα μύρια φυλαγμένα
Για την αγάπη σου φιλιά...
Η καλοσύνη μου δεν φτάνει
Για να γιατρέψει τον καημό
Ένα ερείπιο με κάνει
Κι εγώ γυρεύω λυτρωμό...
Χίμαιρα γίνομαι και μπαίνω
Μες στα σεντόνια σου ξανά
Από τα χέρια της σε παίρνω
.. Παύει η καρδιά μου να πονά...
Μα το πρωί.. σκληρά με διώχνεις
Και επιστρέφεις στη σιωπή
Έχει το όνειρο ραγίσει
Και μέσα του έχω κοπεί...
13-12-2007
------------------------------------------------
Αν μ' αγαπούσες...
Θέλω ν' ανοίξω τη χαρά σου
Και από μέσα της να βγεις
Να ρίξω φως στα όνειρά σου
Να βρεις κουράγιο.. να σωθείς...
Θέλω ν' αγγίξω το κορμί σου
Και να ανθίσουν γιασεμιά
Να στάξει νέκταρ μυρωμένο
Μέχρι βαθιά μες στην καρδιά...
Θέλω ν' απλώσω την ψυχή μου
Κάτω.. στα πόδια σου μπροστά
Θέρμη να δίνει στη ζωή σου
Τα μάθια σου νά 'ναι ζεστά...
Θέλω τα στήθη να ενώσω
Με τα δικά σου μια νυχτιά
Να γίνω θάλασσα γαλάζια
Να ταξιδέψεις στ' ανοιχτά...
Θέλω το κάθε τι μαζί σου
Να το μοιράζομαι στη γη
Να μην αφήνω να ανοίξει
Καμμιά στη ζήση σου πληγή...
Δεν θέλω τίποτε πιο λίγο
Μ' αν μ' αγαπούσες μια σταλιά
Δεν θά 'χες χτίσει για τους δυο μας
Μόνο στο όνειρο φωλιά...
13-12-2007
---------------------------------------------------------
Πόσες ελπίδες ν' αναστήσω ;...
Χιλιάδες όνειρα χαμένα
Μες στις αβύσσους του μυαλού
Καράβια μύρια τσακισμένα
Στην αγκαλιά του πρωϊνού...
Πόσες ελπίδες ν' αναστήσω
Από τα μάτια της αυγής ;
Τί τό 'θελα να σ' αγαπήσω
Σαν ήσουν κτήμα αλληνής ;...
Κοίτα σκληρά πώς ξημερώνει
Και τούτη η έρημη νυχτιά
Και ο καημός σου με πλακώνει
Μες στα σεντόνια τα βαριά...
Όχι σου λέω ! Δεν ξυπνάω !
Άσε με πια να κοιμηθώ !
Μόνο στο όνειρό μου βρίσκω
Τα δυο σου χέρια να πιαστώ !...
Και αν για σένα φτάνει μόνο
Ένα τηλέφωνο ψυχρό
Απ' το βρεγμένο μαξιλάρι
Πες μου λοιπόν.. πώς θα σωθώ ;...
Είναι που άλλο δεν αντέχω
Τη ραγισμένη σου φωνή
Πόσο να κάνει η αγάπη
Στη μοναξιά υπομονή ;...
Έλα για πάντα να με κλείσεις
Στη λατρεμένη σου αγκαλιά
Για θα πεθάνω.. και θα ζήσεις
Δίχως αγάπη και φιλιά...
Φονιάς στυγνός του εαυτού σου
Πώς θα βαδίζεις στη ζωή ;
Θά 'ναι το βάθος του κενού σου
Μια μαύρη τρύπα στην ψυχή...
Έλα λοιπόν.. και μην φοβάσαι
Έχει ο έρωτας φτερά
Και θα πετάξουμε παρέα
Εκεί που μένει η χαρά...
Πλάϊ σου θά 'μαι να σε νιώθω
Κι ό,τι ποθείς θα σε κερνώ
Το όνειρό σου για να κλώθω
Κάθε βραδιά πριν κοιμηθώ...
...
Λείπεις απόψε.. και η νύχτα
Έπεσε πάνω μου βαριά
Τι δεν αντέχει το σκοτάδι
Η ραγισμένη μου καρδιά...
13-12-2007
---------------------------------------------------------
Λησμονημένοι εραστές...
Θέλω τη νύχτα μου να σώσω
Απ' το κρεβάτι της σιωπής
Κι ήρθα σιμά σου για να νιώσω
Όλα όσα θέλησες να πεις...
Σ' έχω στο πλάϊ μου για λίγο
Ως να χαράξει η αυγή
Την απουσία σου την πνίγω
Σε μία άναρθρη κραυγή...
Έχει ο πόθος δυναμώσει
Και δεν αντέχει χωρισμό
Ποιός έρωτας έχει στεριώσει
Σε φονικό εγωϊσμό ;...
Τα λογικά μου έχω χάσει
Μέσα στο πάθος το καυτό
Γλυκό κρασί μ' έχεις κεράσει
Για να μεθύσω τον καημό...
Και κάνω όνειρα μονάχη
Πως κάποια μέρα θα φανείς
Κι όλοι θα σπάσουνε οι βράχοι
Στα πέλαγα της προσμονής...
Θα κολυμπάμε σαν δελφίνια
Σε μια γαλάζια ηδονή
Και δεν θα ντρέπεται η γύμνια
Τα σώματά μας να ντυθεί...
Κλεισμένοι ήμασταν στον πάγο
Λησμονημένοι εραστές
Σ' έναν απέραντο Χειμώνα
Από ανέλπιδες σιωπές...
Κι όμως.. ωρίμασε ο χρόνος
Και τη χαρά του μας κερνά
Έπαψε πια να ζει ο πόνος
Μέσα σε σώμα που γερνά...
Και ποιές στιγμές να πρωτοπιάσω
Από το μέλλον που γελά ;
Έλα κοντά να σ' αγκαλιάσω
Γλυκά η νύχτα να κυλά...
13-12-2007
-----------------------------------------------------------
Ο έρωτάς σου δεν γερνά...
Κοιμάμαι μόνη μου κι απόψε
Στο μαξιλάρι το χλωμό
Έλα τη θλίψη μου και διώξε
Να νιώσεις πόσο σ' αγαπώ...
Κοιμάμαι μόνη.. στη σιωπή σου
Μ' ένα τηλέφωνο νεκρό
Να ξεγελώ την αντοχή σου
Μ' ένα χαμόγελο πικρό...
Κοιμάμαι μόνη στο φεγγάρι
Και με κοιτάζεις σκυθρωπός
Που δεν σου ζήτησα μια χάρη
Και μ' έκλεψε ο ουρανός...
Κοιμάμαι πια.. μην με ξυπνήσεις !
Το όνειρό μου μην χαλάς !
Θέλω στα στήθη να μ' αγγίξεις
Ολονυχτίς να με φιλάς...
Κοιμάμαι αγάπη.. ευτυχισμένη
Ο ξύπνιος μου είναι βαρύς
Είν' η ζωή μου ρημαγμένη
Ποτέ μην ψάξεις να με βρεις...
Μα ζήτησέ μου.. σαν το θέλεις
Να σ' αγαπώ ως τα στερνά
Μες στην καρδιά μου.. να το ξέρεις
Ο έρωτάς σου δεν γερνά...
12-13/12/2007
Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2007 |