Βροχή στη λαμαρίνα

Δημιουργός: nirbana, katerina

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλείσε αργά , μα σταθερά την πόρτα στο αέρα,
σαν να'φηνες απ' εξω του κόσμου την ασχήμια.
Μισή χαρά, πίκρα διπλή είναι κάθε μας μέρα
κι οι άνθρωποι μονάχοι σαν τ'αγρίμια.

Κλείσε και τα παράθυρα κι ας έχει φως ακόμα
σαν χέρια θ'απλωθούν ξανά της νύχτας οι ελλείψεις.
Καθρέφτης που έσπασε στα δυο , η αλήθεια και το ψέμα
όσο κι αν είσαι δυνατός, το φόβο σου μην κρύψεις.

Κλείσε και τα ματόκλαδα, απατηλή κουρτίνα
και την ψυχή ταξίδεψε, που' ναι φυλακισμένη.
Πείνα και δίψα κι έρωτας, βροχή στη λαμαρίνα.
Χτυπά , κυλά και χάνεται. Τίποτα δε μας μένει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2007