Το μαραμένο δέντρο

Δημιουργός: Michelangelo, Μιχάλης/Άγγελος

Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ!!!και στις πεταλούδες που νιώθω όταν είμαι δίπλα σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια μαριονέτα στον τοίχο χορεύει,
τα σγουρά μαλλιά της ο αέρας ανακατεύει.
Μια ηλιαχτίδα στον ώμο σημάδι,
ο ουρανός μου ζητά ένα χάδι.

Μπλεγμένος στο σύστημα μιας οπτασίας,
μαύρα τσιγάρα φονιάς μιας φιλίας.
Σε κλίνουν αδιέξοδοι τυφλωμένοι από μίσος,
ξεχασμένοι αστέρες περιμένουν ίσος!

Σε μαύρους κύκλους θα μπω, θα χαθώ, θα κρυφτώ,
στα όνειρα μου θα πολεμώ.
Θα πολεμώ τον ουρανό, τον ήλιο, τον αυγερινό,
και το φεγγάρι το θολό.

Και μια φωτιά θα καίει στα μάτια μου για πάντα θα κλαίει!!!
Στις ερημιάς το πέπλο θα κλαίει.
Κομμένο δέντρο που ακόμα θα κλαίει.
Στα μάτια μου για πάντα θα κλαίει.

Συμπεράσματα θολά από βιτρίνες,
που κάποιος έφερε του κακού τις σειρήνες.
Με μόνη πίστη στο μαύρο σκαθάρι,
να προσεύχομαι εγώ και να φωνάζω “κανε μου την χάρη”.

Κυριευμένος απ' τις εξάψεις στο φως,
προχωράω σαν τυφλός.
Και πολεμάω να βρω της ερημιάς το πέπλο
να κλάψω πάλι εκεί να μαραθεί το δέντρο.

Σε μαύρους κύκλους θα μπω, θα χαθώ, θα κρυφτώ,
στα όνειρα μου θα πολεμώ.
Θα πολεμώ τον ουρανό, τον ήλιο, τον αυγερινό,
και το φεγγάρι το θολό.

Και μια φωτιά θα καίει στα μάτια μου για πάντα θα κλαίει!!!
Στις ερημιάς το πέπλο θα κλαίει.
Κομμένο δέντρο που ακόμα θα κλαίει.
Στα μάτια μου για πάντα θα κλαίει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2007