Μονοκοντυλιὰ

Δημιουργός: medo

Ὅπου τὸ κεφάλι γέρνει στὸ τζάμι ἑνὸς βαγονιοῦ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ἀσύμπτωτες γραμμές,
παραβολές, φαύλης ζωῆς,
πόθοι εὐσεβεῖς...!
Συγκλίνουσες τροχιές,
ὑπερβολές...!
στ' ἀπείρου τὶς ἐλπίδες
καὶ κοφτερὲς λεπίδες,
οἱ ράγες -πανάθεμά τες!-
τοῦτες 'δῶ μπροστά μου,
ξωπίσω, πάλι μπρός μου νάτες,
σ' ἡσυχία δὲν μ' ἀφήνουν,
τὸν νοῦν μου καταπίνουν,
σταλιά, γουλιὰ καὶ μονοκοντυλιὰ...

Καὶ τὸ κουβάρι μιᾶς ζωῆς,
κουφάρι μιᾶς μικρῆς,
μεγάλης ἱστορίας,
ἀγαπημένης μελωδίας,
τυλᾶνε ξετυλᾶνε
κλαγγὲς σπαθιῶν,
«ὀνύχων-παρειῶν»
σκυλεύουν δῶθε-κεῖθε,
χρόνε μου γιατρέ μου μύθε,
ποῦ τὸ φέρνουν, ποῦ τὸ πᾶνε;

Κύκλοι, ἐλλείψεις,παραλείψεις...
τί πῆγε στραβά; τί πῆγε στράφη;
Μήδ' ὁ γιαλὸς ἐστράβωσε;
Μηδὲ στραβ' ἁρμενίσαμε;

Ἀγάντα καϊξή!
στὸν διάολο νὰ πᾶνε,
ὅσα πιὰ δὲν ζήσαμε
καὶ ὅσα πιὰ δὲν θά 'ρθουν.
Πιὸ μακρυά, πιὸ μακρυά!
γιατὶ στὰ ἴδια μείναμε,
γιατὶ στὰ ἴδια πᾶμε...

Δὲν εἶν' ὥρα γιὰ ποίηση,
γιὰ μέτρο καὶ γιὰ ρίμα...
Εἶναι ἀργά, πέσε νὰ κοιμηθῇς
καὶ νὰ κοιμήσῃς τὰ παιδιὰ...
Καὶ τὴν πυξίδα ποὺ μοῦ χάρισες,
θὰ τὴν κρατῶ πάντα γιὰ 'σένα,
διπλὰ μαζύ μου στὴν κουβέρτα.
Στὴν κουβέρτα.



*ἀναφορὰ στὸν μεταλλικὸν ἦχον
ἐξαιτίας τῆς ἐπαφῆς τῶν «νυχιῶν» τῶν
τροχῶν τῶν βαγονιῶν («ὄνυχες») καὶ
τῶν «κεφαλῶν» τῶν σιδηροτροχιῶν («παρειὲς»).
** διπλὰ καί ὄχι δίπλα



*ἀναφορὰ στὸν μεταλλικὸ ἦχο
ἐξαιτίας τῆς ἐπαφῆς τῶν «νυχιῶν» τῶν
τροχῶν τῶν βαγονιῶν («ὄνυχες») καὶ
τῶν «κεφαλῶν» τῶν σιδηροτροχιῶν («παρειὲς»).
** διπλὰ καὶ ὄχι δίπλα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2007