Εξομολόγηση

Δημιουργός: libertad

Περισσότερο ήθελα κάπου να "μιλήσω" παρά να γράψω ένα ακόμα ποίημα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μα εγώ ακόμα σ' αγαπώ
κι είναι πολλά που σου έχω κρύψει.
Είναι όλα αυτά που κρύβω
κι από την ψυχή μου την ίδια.
Σκοτώνω τις αναμνήσεις κάθε μέρα
και τη νύχτα επιστρέφουν δυνατότερες
έχουν τον τρόπο να φωλιάζουν
στα εύθραυστα τοιχώματα του μυαλού
στις πιο ευάλωτες γωνιές της σκέψης
και να ψέλνουν ύμνους στο παρελθόν.
Στα πόδια μου μπερδεύεται το παρόν
και δεν ξέρουν προς τα που να τραβήξουν
κι έχουν τόσο συνηθίσει στα παλιά βήματα,
στο χορό της αγάπης
και στην άγρια ομορφιά του έρωτά σου.
Μοιάζει το μέλλον να είναι μια φάρσα
σαν αυτή που μου παίζει η καρδιά μου
κάθε φορά που σε αντικρύζω
κι έχω τη φωτιά στο βλέμμα,
τρέμω τα χείλη να ανοίξω
για να σου πω αυτό που νιώθω
και να δαμάσω τα χίλια συναισθήματα
που έτσι σαν αγέρας με συνεπαίρνουν
και με κάνουν να γυρνώ σε σένα,
που όσο κι αν λέω πως σε έχω ξεχάσει
τόσο πιο μεγάλο γίνεται το ψέμα μου.
Πες μου: πόση μνήμη μπορεί να έχει η αγάπη;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-01-2008