Ο βαπτιστής συρρικνώθηκε

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Του πατρός μου... αφιερωμένο επίσης στον εορτάζοντα λαό των στίχων, διότι ως γνωστόν: "σπίτι χωρίς Γιάννη..."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν τέτοια μέρα η μάνα έβαζε τα καλά της
Πρωί – πρωί στην εκκλησιά
Αντίδωρο και προσευχή
Ο κύρης να ‘ν’ καλά
Να μας προσέχει
Να μας αγαπά

Κι ύστερα βιαστική
Λαμπρά να στολιστεί το σπίτι
Κι ότι καλό
Ετοιμασίες, τραταρίσματα
Φίλοι, περαστικοί
θειοί και ξαδέρφια, όλοι παρόντες,
παρελαύνοντας
από το σαλονάκι το δανέζικο
του ‘65 στραπατσαρισμένη νιότη

Κι ο κύρης γιορτινός σαν άνοιξη
με το κουστούμι σταυροκούμπι
με το χαμόγελο στα μάτια του, τα ουράνια
με την καρδιά γεμάτη
Ευχές, ευχές, κι άλλες ευχές
[I]"Πολύχρονος, να ζήσεις
να καμαρώσεις τα παιδιά σου άρχοντες"[/I]

Καημένε Ιωάννη
κανείς ποτέ δε σε κατάλαβε
Η έξωθεν μαρτυρία βλέπεις
ήταν ακέραια
και πάντα καίρια

Τουλάχιστον χαμογελάς ακόμα
αυτή τη μέρα –τι ανακούφιση–
γιορτινή και πάλι φέτος
κι εναποθέτεις την ελπίδα
στον Ιωάννη που κρατάς στην αγκαλιά

Ψηλά παππού
πιο ψηλά
τον ουρανό
να φτάσω
θέλω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-01-2008