Το τσιγάρο / Ούτε στιγμή / Γιατί ; Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλημέρα σας.. και μην καπνίζετε... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η έλλειψή σου...
Στην έλλειψή σου.. τεχνητή αναπνοή
Πικρό ποτό.. και ένας λήθαργος που σώζει
Ως πότε πια να υποστηρίζω μια ζωή
Όταν το τέλος μου στυγνά με έχει ζώσει ;...
Στη θύμησή σου.. ο αντίλαλος πονά
Και δεν υπάρχει πια αντίδοτο δικό σου
Σαν δηλητήριο η στέρηση κυλά
Μέσα στις φλέβες μου μαζί με τον καημό σου...
Στην απονιά σου.. ένα κύπελο βαστώ
Και καταπίνω μονορούφι το λυγμό σου
Και μιαν οργή.. που τώρα πια δεν συγκρατώ
Μπήγω βαθιά μες στην καρδιά.. με τον παλμό σου...
Στον έρωτά σου.. πώς μπορώ ν' αντισταθώ
Που τα δεσμά μου χαλαρά με έχουν δέσει ;
Μην μου μιλάτε άλλο πια για το σωστό
Πώς να χαράξω μια ζωή για να μ' αντέξει ;!...
Μα είναι κείνο τ' αδιέξοδο τυφλό
Και δεν υπάρχει ένα φως να περιμένω
Ρίχνω τα δάκρυα της θλίψης στο γυαλό
Και σαν το βράχο.. κάθε κύμα υπομένω...
14-1-2008 ( στη δουλειά - αφιερωμένο - )
------------------------------------------------------------------------------
Το τσιγάρο...
Ανάβω ακόμη ένα τσιγάρο
Να γίνω στάχτη.. να χαθώ
Να δω κατάματα το Χάρο
Και τη ζωή να φοβηθώ...
Άλλοι μακραίνουνε τα χρόνια
Μα εγώ ζητάω μια στιγμή
Πόσους Χειμώνες.. πόσα χιόνια
Αντέχει η άμοιρη ψυχή ;...
Δίνω φωτιά σε μια σπατάλη
Δίνω στη θλίψη μου κορμί
Αγάπη πια δεν θέλω άλλη
Μέσα στα στήθη μου φτηνή...
Άλλοι φοβούνται τα σκοτάδια
Μα εγώ φοβήθηκα το φως
Μέσα στου ήλιου τα παλάτια
Κανείς δεν είναι κανενός...
Θέλω η νύχτα να λυτρώσει
Μία κατάμαυρη καρδιά
Απόψε να μην ξημερώσει
Να πάρω τ' άστρα αγκαλιά...
Ανάβω ακόμη ένα τσιγάρο
Και καταπίνω τον καπνό
Μες στα πνευμόνια μου να πάρω
Τον έρωτά σου τον πικρό...
Μονάχα λόγια κι υποσχέσεις
Και ηδονές της μιας στιγμής
Σε ποιάν αγάπη να χωρέσεις
Σαν φοβισμένος εραστής ;...
Δικό μου ήτανε το λάθος
Να σε μοιράζομαι στυγνά
Κι αν με κατέκλυσε το πάθος
Είναι τα μάτια μου στεγνά...
Αφού δεν μπόρεσες να κάνεις
Ούτε ένα βήμα στη χαρά
Τον έρωτά μου δεν τον φτάνεις
Κι η θλίψη σου δεν μ' αφορά...
13-1-2008
----------------------------------------------------------
Ούτε στιγμή...
Ούτε στιγμή δεν ένιωσες
Το κρίμα που με πνίγει
Την άβυσσο που μέσα μου
Η ερημιά ανοίγει...
Ούτε στιγμή δεν τόλμησες
Να 'ρθείς να μ' ανταμώσεις
Σ' ένα νεκρό τηλέφωνο
Ποιόν έρωτα να σώσεις ;...
Ούτε στιγμή δεν σκέφτηκες
Την άδικη ζωή μου
Δεν μέτρησες τα όρια
Που έχει η αντοχή μου...
Ούτε στιγμή δεν άφησες
Την ήρεμη ασφάλεια
Και γύριζα μονάχη μου
Σε άγρια ακρογυάλια...
Ούτε στιγμή.. και τώρα πια
Τον πόνο μου δεν νιώθεις
Και τ' αύριο μονάχος σου
Με δίχως μου το κλώθεις...
Ούτε στιγμή δεν κοίταξες
Να δεις.. αν ζω ακόμη
Οι αγάπες δεν γιατρεύονται
Με μιαν απλή συγνώμη...
13-1-2008
--------------------------------------------------------------------
Γιατί ;...
Γιατί οι ώρες δεν περνούν σαν είσαι μακριά μου
Και δάκρυα η θλίψη σου στάζει στα βλέφαρά μου ;...
Γιατί ο πόνος γίνεται μαχαίρι και με σφάζει
Και δίχως λόγια η καρδιά βαριά αναστενάζει ;...
Γιατί τα δέντρα τυραννά το θρόϊσμα των φύλλων
Κι η νύχτα σπάει τη σιωπή με τις φωνές των γρύλλων ;...
Γιατί κι εγώ αφήνομαι να λιώνω σαν κεράκι
Να γίνεται το πάθος σου στα στήθη μου σαράκι ;...
Γιατί απόψε σφάλησαν τα μάτια της Σελήνης
Κι εσύ ούτε ένα αστέρι σου να πιάσω δεν μ' αφήνεις ;...
Γιατί κι αυτή η θάλασσα χτυπιέται αφρισμένη
Και πίνει τα καράβια μου σαν σκύλα λυσσασμένη ;...
Γιατί απόψε άγρια με σφάζει η απουσία
Και τίποτε πια γύρω μου δεν έχει σημασία ;...
Γιατί να φάω και να πιω δεν θέλω για να ζήσω ;
Ας ήτανε στο πλάϊ σου δειλά να ξεψυχήσω...
Γιατί κι εσύ δεν με πονάς.. και λέξη σου δεν παίρνω ;
Κάμω τη θλίψη πάπλωμα.. και μια για πάντα γέρνω...
13-1-2008
Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2008 |