Οι αγάπες

Δημιουργός: poetryf

Δήμητρα αφιερωμένο σ'εσένα, σαν ένα δωράκι για τη σημερινή συμπόρευση! Καλό απόγευμα στιχο-οικογένεια!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][color=blue][B]Ρηχό του βάθους μοιρογυάλι η ανάσά σου

και μέσα πέφτουν ματωμένα τα αστέρια που ξελόγιασες,

τα πληγιασμένα όνειρα μιας δανεικής νυχτός.

Μια τέτοια νύχτα ήταν θυμάμαι-

γνωστό της λήθης το σκοτάδι,

μια τέτοια νύχτα σ'ένιωσα

στης λησμονιάς μου τα απάτητα να στέκεις

σαν Ποιητής εξόριστος που λάτρεψε τη γύμνια της αλήθειας

γιατί κατάφερε πίσω απ'το φύλλο της συκής να δει και να πιστέψει

να δει τον πόνο διψασμένο και ορφανό

και να πιστέψει πως το βάλσαμο είναι η αγάπη.

Κοίτα πώς μοιάζουν οι αγάπες με πουλιά

άπιαστες δείχνουν και ωραίες

κι όσο η άπλα του ουρανού τις μαγνητίζει τόσο γυρεύουνε το αλλού

όσο η βροχή τις απειλεί τόσο διψούν για ελπίδα.

[align=right]Αθανασία Γ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2008