Άντρες

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Αφιερωμενο σε ενα φιλο που χωθηκε στα πλουτη ξαφνικα και μας ξεχασε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καινούργια μερα στο χασομέρι του ασήμαντου στοχασμού
Στην άνεση και στη σπατάλη του ανούσιου ρεμβασμού
Κι όμως διαρκεί ακόμα η φουρτούνα της γήινης πειρατείας μας
Κι ας γερνάμε κάθε μερόνυχτο στο λίκνισμα της τρικυμίας μας

Στο κόσμο ελαύνουμε αρματοδρόμοι φτερωτοί
Οι ουρανοί μας ανέχονται,μας δείχνονται ελεητικοί
Στα μακρυνά μας πετάγματα μαρμαρώνουν περιστέρια
Και δεν αντέχουν τις εφόδους μας,κλυδωνίζονται τ’αστέρια

Εράσμιες αναβάσεις,νυχτερινές,στις φάσεις της σελήνης
Κατασκηνώσεις σε οροπέδια μυρωμένα της γαλήνης
Ναι!είμαστε ένα αίμα ,η καινούργια με κράση γενιά
Σημαδεμένοι με βούλα Ελληνική κι αέναη φωτιά .

Λέμε πως είμαστε άντρες,έχουμε δύναμη και μυαλό
Για τη γυναίκα έχουμε μέσα μας ότι αντρείο,τολμητικό
Σ’αυτές καταφεύγουμε στους καυμούς να βρούμε γιατριά
Κι αν όχι γιατριά,κάποια ανάπαυση,θερμή αγκαλιά

Και στις ατέλειωτες μας βάρδιες και στα μπουρίνια μας μαζί
Όλο κι ονειρευόμαστε και πλάθουμε με πάθος τη ζωή
Την στρίβουμε στα δάχτυλα σαν τσιγάρο με ηδονή
Γουλιά νερό,ποτέ δεν της ζητάμε ,την ξεδιψάμε με ρακί.

Μα σαν,πυκνόφυλλη κι αγκαθωτή η ευμάρεια απλώσει
Και του καρπού η χλιδή τα μυαλά μας φουσκώσει
Επίγειται και καταφθάνει κάποια νέα συνείδηση μεθυστική
Πάνω και κάτω και πλάγια ξεφεύγει κι εδραιώνεται φουντωτή

Κι όταν ,τον ορθό συλλογισμό μας πλουτίσει με νοθεία
Έρχεται αργά η επιβολή,παγίδα γελαστή κι αστεία
Και μεταβάλλουμε άφοβα τον πριν αθώο μας πλού
Μας μπλέκει η άθλια σε πέλαγος βουερού κυματισμού

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2008