Σε είδα

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Σε είδα και με είδες, για δε μίλησες; Συναντήθηκε ξαφνικά το βλέμμα μας, απροσδόκητα, μα τόσο όμορφα και τόσο χαριτωμένα. Είχαμε συνεννοηθεί να κοιταχτούμε; Καστανά μου ματάκια, γιατί αδιαφορήσατε; Έτρεχα από νωρίς το πρωί για τη γραφειοκρατία, μ’ έναν πράσινο ημιδιάφανο ναύλον φάκελο στο χέρι, μαζί μ’ όλα τα έγγραφά μου για τις δημόσιες υπηρεσίες. Από τον ΟΑΕΔ Αμαρουσίου και μετά καπάκι στο ΙΚΑ στον πρώτο κάθετο. Ανέβηκα με το ασανσέρ στον τέταρτο και πήρα αριθμό προτεραιότητας, στο τμήμα μητρώου. Αριθμός 195, η μοίρα το ‘θελε. Εσύ όρθια, συνομιλούσες με την υπάλληλο στο γκισέ. Μόλις κάθισα στην αίθουσα αναμονής, έπεσε το βλέμμα μου στο κορμί σου, από πάνω μέχρι κάτω. Μ’ ένα ζευγάρι Nike airmax ’97 χρυσό κι ένα σκουρόχρωμο παντελόνι. Κινούσες το κορμί σου με τόση χάρη που θα ήταν αδύνατο να μην το προσέξω. Από το γκισέ κατευθύνθηκες στο χώρο αναμονής, φόρεσες το μαύρο σου μπουφάν και τα μάτια σου άγγιξαν τα δικά μου. Σε ξέρω σκέφτηκα, σε ξέρω από κάπου, σ’ έχω δει πάλι. Έσπασα το κεφάλι μου να θυμηθώ που γνωριζόμαστε, που; Είσαι ποιήτρια, σωστά; Ακούστηκε ο βόμβος και στον πίνακα εμφανίστηκε με κόκκινα γράμματα το 195. Η σειρά μου. Πες το ποιήτρια, σου ‘χω σφίξει το χέρι και μου ‘χεις σφίξει το χέρι κάποτε, έτσι δεν είναι; Από που γνωριζόμαστε, πες. Η υπάλληλος ανανέωσε το βιβλιάριο ασθενείας μου μέχρι το 2009. Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι τότε για να συναντηθούμε πάλι. Πήρα στο χέρι το βιβλιάριο και τον πράσινο φάκελο και κατέβηκα το κτίριο απ’ τις σκάλες. Εσύ ανέβαινες στον τέταρτο ξανά. Γιατί άραγε; Για δε μου μίλησες ποιήτρια; Σε είδα και με είδες, για δε μίλησες…[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2008